Віктар Супрунчук

Ві́ктар Пятро́віч Супрунчу́к (7 сьнежня 1949, в. Сялец, Бярозаўскі раён, Берасьцейская вобласьць) — беларускі пісьменьнік.

Віктар Супрунчук
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	7 сьнежня 1949(1949-12-07) (75 гадоў) Сялец, Бярозаўскі раён, Берасьцейская вобласьць, БССР, СССР
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік

Біяграфія

Нарадзіўся 7 сьнежня 1949 году ў в. Сялец Бярозаўскага раёну Берасьцейскай вобласьці ў сялянскай сям’і. Пасьля заканчэньня Сялецкай сярэдняй школы (1967) працаваў грузчыкам на Нова-Бярозаўскім вапнавым заводзе, вучыўся ў Белаазёрскай прафэсійна-тэхнічнай вучэльні № 82 электратэхнікі (скончыў у 1968).

У 1968—1970 гадох служыў у Савецкай Арміі. Працаваў электрамантажнікам і электразваршчыкам у трэсьце «Электрацэнтрмантаж». У 1976 годзе скончыў факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту. Працаваў карэспандэнтам шматтыражнай газэты «Электрон» заводу ЭВМ імя Арджанікідзэ. З 1977 году — спэцыяльны карэспандэнт «Сельской газеты», з 1981 году — рэдактар аддзелу літаратуры Беларускага тэлебачаньня, з 1983 году — загадчык аддзелу нарысаў, з 1986 году — старшы рэдактар аддзелу прозы часопісу «Полымя». З 1990 году — намесьнік старшыні Саюзу пісьменьнікаў БССР. Сябра Саюзу пісьменьнікаў СССР з 1985 году.

Творчасьць

Друкуецца з 1977 году. Аўтар зборнікаў апавяданьняў і аповесьцяў «Страсьці» (1983), «Недзе баліць ля сэрца» (1986), «Набат» (1989), аповесьці «Банальны дэтэктыў» (1989), раманаў «Жывеш толькі раз» (1988) і «З плоці і крыві» (часопіс «Полымя», 1990).

Узнагароды

• Літаратурная прэмія імя Івана Мележа (1997)^[1].