Гародня (Гараднянскі раён)

Гаро́дня (укр. Городня) — места ва Ўкраіне, на рацэ Чыбрыжу. Адміністрацыйны цэнтар Гараднянскага раёну Чарнігаўскай вобласьці. Насельніцтва на 2024 год — 11 000 чалавек. Чыгуначная станцыя.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Гародня (неадназначнасьць).

Гародня
укр. Городня
Герб Гародні
Першыя згадкі:	XVI стагодзьдзе
Краіна:	Украіна
Вобласьць:	Чарнігаўская
Раён:	Гараднянскі
Плошча:	12,2 км²
Вышыня:	137 м н. у. м.
Насельніцтва
колькасьць:	12 227 чал. (2018)[1]
шчыльнасьць:	1002,21 чал./км² (2018)
нацыянальны склад:	украінцы – 93.84% расейцы – 4.47% беларусы – 1.13% (2001)
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Паштовы індэкс:	15100
КОАТУУ:	7421410100
Геаграфічныя каардынаты:	51°53′32.8″ пн. ш. 31°35′43.3″ у. д.
Гародня на мапе Ўкраіны Гародня
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
http://gormr.gov.ua/

Гародня — места гістарычнай Севершчыны на мяжы з Чарнігаўшчынай. Побач зь местам праходзіць паўднёва-ўсходняя мяжа этнічнай тэрыторыі беларусаў.

Гісторыя

Захавалася сьведчаньне азначэньня жыхароў ваколіцаў Гародні ліцьвінам: «…Ивашка Еремеев сказался: родом литвин^[a] Гродцкого повету <…> покиня он в Гродни детей своих <…> пошол от голоду з женою своею и с меншею дочерью с Анюткою в Серпееск <…> Осташко Жданов сказался: литвин Гродцкого повету королевского села Кундина <…> пошол от голоду кормитца в город в Гродню» (1628 год)^[4].

У 1786 годзе ўкраінскі гісторык і этнограф Апанас Шафорнскі(uk) адзначаў, што вакол Гародні і Новага Места гавораць ужо «па-літоўску»^[5].

Насельніцтва

Колькасьць

Насельніцтва (чал.)^[6]

1897	1926	1959	1970	1979	1989	2001	2018
4310	4971	8842	9784	11 941	15 092	14 043	12 227

Мова

Насельніцтва па роднай мове (2001)^[7]

украінская мова	расейская	беларуская
86.14%	13.41%	0.36%

Асобы з Гародні

• Іван Рэмбаловіч — сотнік Арміі УНР, ваяр дывізіі СС «Галіччына», ваяр Украінскай паўстанчай арміі
• Леў Бірук — украінскі палітык
• Ала Байдак — народная майстрыха

Заўвагі

1. Ранейшыя сьведчаньні ўжываньня канструкцыі «родам ліцьвін (літоўка)»: «сіи Андрѣи бяше родомъ Литвинъ, сынъ Ерденевъ, Литовскаго князя»^[2] (Траецкі летапіс пад 1289 годам); «литвин родом» (жывот Даўмонта Пскоўскага першай трэці XIV стагодзьдзя^[3]); «родом литовка, а прозвище ей бысть литовское Августа» пра дачку вялікага князя літоўскага Гедзіміна (Ніканаўскі летапіс 1526—1530 гадоў, адкуль перайшло ў Ліцавы летапісны звод 1568—1576 гадоў)