Карэл Шварцэнбэрг

Карл Ёган Непамук Ёзэф Норбэрт Фрыдрых Антоні Ўратыслаў Мена фон Шварцэнбэрг (па-чэску: Karl Johannes Nepomuk Josef Norbert Friedrich Antonius Wratislaw Mena von Schwarzenberg, звычайна Карэл Шварцэнбэрг чэск. Karel Schwarzenberg, вымаўляецца [ˈkarɛl ˈʃvartsn̩bɛrk]; 10 сьнежня 1937 году – 12 лістапада 2023) — чэскі палітык, міністар замежных справаў Чэхіі ў 2007—2009 і ў 2010–2013 роках. Князь Шварцэнбэрг, герцаг Крумлаўскі^[6], ляндграф Клетгаў, граф Зульц.

Карэл Шварцэнбэрг
па-чэску: Karel Schwarzenberg
Карэл Шварцэнбэрг (2008)
8-ы Міністар замежных справаў Чэхіі
13 ліпеня 2010 — 10 ліпеня 2013
Папярэднік	Ян Когаўт
Наступнік	Ян Когаўт
Пасол парлямэнту Чэхіі
29 траўня 2010 — 21 кастрычніка 2021
6-ы Міністар замежных справаў Чэхіі
9 студзеня 2007 — 8 траўня 2009
Папярэднік	Аляксандар Вондра
Наступнік	Ян Когаўт
Сэнатар парлямэнту Чэхіі
13 лістапада 2004 — 29 траўня 2010
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	10 сьнежня 1937 (87 гадоў) Прага
Памёр	12 лістапада 2023(2023-11-12)[1][2][3][…] (85 гадоў) Вена, Аўстрыя[1][4]
Партыя	ТОП 09
Адукацыя	Венскі ўнівэрсытэт Грацкі ўнівэрсытэт
Сужэнец	Тэрэза Шварцэнбэрг[d] і Тэрэза Шварцэнбэрг[d][5]
Дзеці	Ян Нэпамук Шварцэнбэрг[d] і Ганна Караліна Шварцэнбэрг[d]
Бацька	Карэл VI Шварцэнбэрг[d]
Маці	Антаніна Шварцэнбэрг[d]
Род	Шварцэнбэргі
Узнагароды	Ганаровы знак за заслугі перад Аўстрыйскай рэспублікай Ордэн Залатога руна Ордэн «За заслугі перад ФРН» Ганаровая адзнака Bene Merito
Подпіс
Сайт	karelschwarzenberg.cz (чэс.)

Жыцьцяпіс

Старэйшы сын князя Карла VI Шварцэнбэрга і Антаніны фон Фюрстэнбэрг. Ад 1979 року — галава роду Шварцэнбэргаў.

Нарадзіўся ў Празе. Пасьля перавароту 1948 року эміграваў у Аўстрыю. Вывучаў права ва ўнівэрсытэтах Вены і Грацу, а таксама лесаводзтва ў Мюнхэне.

Па Праскай вясьне заняўся стварэньнем чэскіх апазыцыйных асяродкаў за мяжою. Разам зь Вілемам Прэчанам стварыў дакумэнтальны цэнтар для архівацыі забароненай літаратуры. У 1984—1990 ачольваў Хэльсынскі праваабарончы камітэт. У 1989 разам зь Лехам Валэнсам атрымаў узнагароду Рады Эўропы за дзейнасьць у галіне правоў чалавека.

Пасьля аксамітнай рэвалюцыі вярнуўся на радзіму. У 1990—1992 займаў пасаду ўпраўніка справамі прэзыдэнта Чэхаславаччыны Вацлава Гаўла. У 1992 быў пасланцам АБСЭ у Нагорным Карабаху.

У 2004 року абраны сэнатарам. 9 студзеня 2007 году заняў пасаду міністра замежных справаў ва ўрадзе Мірэка Тапалянэка. У пэрыяд прэзыдэнцтва Чэхіі ў Эўразьвязе прадстаўляў Эўропу на міжнароднай арэне.

8 траўня 2009 году пакінуў свой пост у выніку адстаўкі прэм’ер-міністра Мірэка Тапалянэка і фармаваньня ўраду Яна Фішэра. Заняў пасаду старшыні створанай правацэнтрысцкай партыі ТОП 09.

З 13 ліпеня 2010 року займаў пасады віцэ-прэм’ера і міністра замежных справаў у новым кабінэце Петра Нэчаса.

У 2013 року браў удзел у першых усеагульных выбарах прэзыдэнта Чэхіі. З 23,40% галасоў трапіў у другі тур, дзе саступіў Мілашу Зэману.

Быў жанаты з графіняй Тэрэзай цу Хардэг аўф Гляц унд ім Махляндэ, меў трох дзяцей.

Узнагароды

• Ордэн Залатога руна (1991)
• Ордэн Томаша Масарыка III клясы (2002)^[7]
• Срэбны крыж Срэбны крыж заслугі перад Аўстрыйскай рэспублікай (2005)
• Вялікі крыж ордэну «За заслугі перад ФРН» (2008)
• Ганаровая адзнака «Bene Merito» (2010)^[8]