Кастусь Харашэвіч

Кастусь Харашэвіч, сапр. Канстанцін Іванавіч Харашэвіч (6 ліпеня 1927, в. Літва, цяпер Маладэчанскі раён, Беларусь — 12 ліпеня 2013, Маладэчна) — беларускі мастак-жывапісец^[2].

Кастусь Харашэвіч
Імя пры нараджэньні	Кастусь Іванавіч Харашэвіч
Дата нараджэньня	6 ліпеня 1927
Месца нараджэньня	Літва, Маладэчанскі павет, Віленскае ваяводзтва, Польская Рэспубліка
Дата сьмерці	12 ліпеня 2013 (86 гадоў)
Месца сьмерці	Маладэчна, Менская вобласьць, Беларусь
Месца пахаваньня	Старыя могілкі ў Маладзечне[d]
Месца вучобы	Менскі дзяржаўны мастацкі каледж імя Аляксея Глебава (1958)
Занятак	пэйзаж, партрэт, нацюрморт
Навуковая сфэра	малярства[1]
Сябра ў	Беларускі саюз мастакоў і суполка „Пагоня“
Жанры	пэйзаж
Узнагароды	За заслугі ў выяўленчым мастацтве[d] (1999)

Біяграфія

Вучыўся ў Барыса Кіта ў Маладэчанскай гандлёвай школе падчас 2-й сусьветнай вайны^[3]. Прымаў удзел у дзейнасьці СБМ^[4].

Скончыў Менскае мастацкае вучылішча (1958). Дыплёмная работа — «Сялянскі бунт у дарэвалюцыйнай вёсцы»^[2]. Сябра Беларускага саюза мастакоў (з 1969). Сябра мастацкай суполкі «Пагоня»^[5].

Сузаснавальнік разам з Ядвігай Разьдзялоўскай^[6] студыі выяўленчага й дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва ў Маладэчне.

Творчасьць мастака-пэйзажыста Кастуся Харашэвіча прадстаўлена больш чым 500 карцінамі, якія адлюстроўваюць знакавыя падзеі ў гісторыі Павільля і ўсёй Беларусі^[2].

Ад пачатку 2000-х гадоў мастак працуе над стварэньнем галерэі партрэтаў дзяячоў культуры і гісторыі, сваіх землякоў^[2]. Сярод іх Янка Купала, Францішак Багушэвіч, Вацлаў Ластоўскі, Барыс Кіт, Павал Валошын, Сымон Рак-Міхайлоўскі, Браніслаў Тарашкевіч, Пятро Мятла.

Яго творы захоўваюцца ў Беларускай бібліятэцы імя Францыска Скарыны ў Лёндане, Нацыянальным мастацкім музэі Беларусі, Музэі сучаснага выяўленчага мастацтва, Менскім абласным краязнаўчым музэі ў Маладэчне, Скандынаўскім цэнтры ў Менску, а таксама ў прыватных зборах у Польшчы, Нямеччыне, ЗША, Канадзе й Ізраілю^[2].

У 2011 годзе ў філіяле дзяржаўнага літаратурнага музэю імя Янкі Купалы ў Яхімоўшчыне адкрылася пэрсанальная галерэя твораў Кастуся Харашэвіча^[7].

Аўтар кнігі ўспамінаў «Зьведанае й перажытае», 2004 год.

Памёр 12 ліпеня 2013 году ў Маладэчне^[8].

Пэрсанальныя выставы

• 1977 — Саюз мастакоў БССР, Мінск
• 1977 — Панявеж (Літва)
• 2003 — Рэспубліканская мастацкая галерэя, Менск
• 2010 — «Крыніцы моцнага натхненьня», Менск

Адзнакі

• Мэдаль Беларускага саюза мастакоў «За заслугі ў выяўленчым мастацтве» (1999)
• Спэцыяльная прэмія Маладэчанскага гарадзкога выканаўчага камітэту «Талент» у намінацыі «Мастак году» (1999, 2003)

Асноўныя творы

• 1956 — «Старое Заслаўе»
• 1958 — «Сьцяжынка майго дзяцінства»
• 1960 — «Від на Мядзел»
• 1961 — «Мой родны кут»
• 1962 — «Мястэчка»
• 1963 — «Паўстаньне нарачанскіх рыбакоў»
• 1963 — «Інтэр’ер з калаўротам»
• 1966 — «Вялікдзень»
• 1967 — «Выступленьне Браніслава Тарашкевіча перад сялянамі Заходняй Беларусі»
• 1971 — «Прадвесьне»
• 1973 — «Нацюрморт. Помнікі гісторыі і культуры Беларусі»
• 1976 — «Стары двор. Магіла Цёткі»
• 1977 — «Вільня. Зарэчча»
• 1978 — «Раскіданае гняздо»
• 1979 — «Зіма ў Маладэчне»
• 1980 — «Браслаўскія азёры»
• 1982 — «Дарога ў Гальшаны»
• 1984 — «Пасьля навальніцы»
• 1987 — «Маладзечна. Плошча Свабоды»
• 1990 — «Далягляды маёй Бацькаўшчыны»
• 1995 — «Нацюрморт»
• 1997 — «Руіны Наваградка»
• 1999 — «Барыс Кіт. Акадэмік астранаўтыкі»
• 2002 — «Янка Купала ў Яхімоўшчыне»
• 2003 — «Кастусь Каліноўскі. За нашу і вашу свабоду. Памяці паўстаньня на Беларусі 1863 г.»