Міхаіл Сівакоў

Міхаі́л Сярге́евіч Сівако́ў (нарадзіўся 16 студзеня 1988 году) — беларускі футбаліст, паўабаронца. Мае на сваім рахунку некалькі дзясяткаў матчаў у складзе нацыянальнай зборнай Беларусі.

Міхаіл Сівакоў
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся	16 студзеня 1988(1988-01-16)[1][2][3] (37 гадоў) Менск, БССР, СССР[4]
Рост	186 см
Вага	74 кг
Пазыцыя	паўабаронца
Клюбы
Гады	Клюб	Гульні (галы)¹
2003—2007	БАТЭ	83 (15)
2009—2011	Кальяры	3 (0)
2010	→ П’ячэнца[d]	15 (2)
2011—2012	Зюльтэ-Варэгем	14 (0)
2011	→ Вісла Кракаў	14 (1)
2012	→ БАТЭ	7 (0)
2013	БАТЭ	19 (0)
2014	Чарнаморац Адэса	10 (1)
2014	Гомель	14 (2)
2015	Габала	11 (0)
2015—2016	Зара Луганск	36 (1)
2017	Арэнбург	12 (0)
2017—2018	Амкар Перм	25 (1)
2018—2024	Арэнбург	139 (5)
Зборныя
2006	Беларусь (да 19)[d]	3 (0)
2008—2011	Беларусь (да 21)	24 (3)
2010—2019	Беларусь	25 (1)

Кар’ера

Клюбная

Гуляў за барысаўскі БАТЭ, адкуль у пачатку 2009 году перайшоў у італьянскі «Кальяры». За гэты клюб амаль не гуляў, аддаваўся ў арэнду ў «П’ячэнцу» з Сэрыі Б і кракаўскую «Віслу», за якую забіў гол ударам з 52 мэтраў^[5]. У жніўні 2011 году далучыўся да бэльгійскага «Зюльтэ-Варэгему», дзе ня даў рады. У жніўні 2012 году вярнуўся ў БАТЭ на правах арэнды, дзе пачаў трывала зьяўляцца ў асноўным складзе.

Па заканчэньні сэзону 2012 году быў выкуплены барысаўскім клюбам. У пачатку сэзону 2013 году, аднак, страціў месца ў асноўным складзе і пачаў толькі выходзіць на замену, а ў жніўні ўвогуле быў пераведзены ў дублюючы склад^[6]. Празь месяц, аднак, зноў вярнуўся ў асноўную каманды і некаторы час нават выходзіў у пачатковым складзе на пазыцыі апорнага паўабаронцы. У студзені 2014 году галоўны трэнэр БАТЭ Аляксандар Ермаковіч заявіў, што ня бачыць Сівакова і Андрэя Гарбунова ў складзе каманды^[7]. Некаторы час футбалісты падтрымлівалі форму ў дублюючым складзе^[8].

У сакавіку 2014 году падпісаў кантракт з «Гомлем»^[9]. У складзе «Гомля» адразу быў трывалым гульцом асноўнага складу ды гуляў на пазыцыі апорнага паўабаронцы. 16 чэрвеня 2014 году адзначыўся дублем у матчы зь берасьцейскім «Дынама» (6:3). У канцы чэрвеня 2014 году перайшоў ва ўкраінскі клюб «Чарнаморац» з Адэсы^[10], зь якім падпісаў кантракт на два гады^[11]. У складзе адэскага клюбу трывала выступаў у асноўным складзе. У студзені 2015 году, пасьля таго як былы трэнэр «Чарнаморца» Раман Грыгарчук ачоліў азэрбайжанскую «Габалу», выправіўся на прагляд у гэты клюб і неўзабаве падпісаў кантракт^[12]. Разам з «Габалой» стаў бронзавым прызэрам чэмпіянату Азэрбайджану 2014—2015 гадоў. У траўні 2015 году стала вядома, што «Габала» ня будзе падаўжаць кантракт зь Сіваковым^[13].

У чэрвені 2015 году падпісаў кантракт на два гады з украінскім клюбам «Зара» з Луганску^[14]. У складзе «Зары» быў асноўным цэнтральным абаронцам, гуляў у групавым этапе Лігі Эўропы. У студзені 2017 году, скасаваўшы кантракт з «Зарой», стаў футбалістам расейскага «Арэнбургу»^[15]. Аднак паводле вынікаў сэзону 2016—2017 гадоў «Арэнбург» пакінуў Прэм’ер-лігу, і ў чэрвені 2017 году стала вядома, што Сівакоў пакідае клуб^[16].

У чэрвені 2017 году падпісаў кантракт з клюбам «Амкар»^[17]. Па заканчэньні сэзону 2017—2018 гадоў «Амкар» спыніў існаваньне, і Сівакоў стаў свабодным агентам. Некаторы час ён трэнаваўся з БАТЭ, але ў ліпені 2018 году перайшоў у «Арэнбург»^[18]. У чэрвені 2020 году стала вядома, што «Арэнбург» падоўжыў пагадненьне з абаронцам^[19]. У чэрвені 2024 году па заканчэньні кантракту пакінуў клюб^[20].

Міжнародная

Гуляў за моладзевыя зборныя розных узростаў, быў капітанам моладзевай зборнай Беларусі на чэмпіянаце Эўропы сярод моладзі ў Даніі ўлетку 2011 году. Пасьля гуляў таксама за алімпійскую зборную. У 2010 годзе правёў адзін матч за нацыянальную зборную. У траўні 2014 году пасьля чатырохгадовага перапынку зноў быў выкліканы ў галоўную каманду і ўжо прыцягваўся часьцей да складу дружыны.

Дасягненьні

• Чэмпіён Беларусі: 2007, 2008, 2013
• Чэмпіён Польшчы: 2011
• Уладальнік Кубка Беларусі: 2006