М (кірыліца)

Сымбалі з падобным напісаньнем: M · Μ · M · Ϻ · ϻ · ᛖ · ℳ

М, м (эм; курсіў: М м) — чатырнаццатая літара беларускага кірылічнага альфабэту.

Літара кірыліцы М
Мм
Выява
◄  Ј К Л Љ М Н Њ О П  ►
Беларускі альфабэт:
◄ І Й К Л М Н О П Р ►
У лацінцы	M · m
Зьвесткі
Тып	асноўная кірыліца, альфабэтны;
Гук	[m], [mʲ]
Назва ў Юнікодзе	cyrillic capital letter em cyrillic small letter em
Юнікод	М: U+041C м: U+043C
HTML	М‎: &#1052, &#x41c м‎: &#1084, &#x43c
UTF-16	М‎: 0x41C м‎: 0x43C
URL-код	М: %D0%9C м: %D0%BC
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Літара паходзіць з кірылічнай М («мысьлеце»), што ўзьнікла на аснове грэцкай устаўнай М («мі»). Абазначала зычныя гукі «м», «м’» («масло», «мір»). Мела таксама лічбавае значэньне «сорак».

У рукапісах XIV—XVII стагодзьдзяў у старабеларускім пісьме выкарыстоўваліся розныя выгляды (устаў, паўустаў, скорапіс) літары, якія дапамагаюць вызначыць час і месца напісаньня пэўнага помніка. У XVI ст. літара, апроч рукапіснага, набыла друкаваны выгляд. Пачынаючы з Францішка Скарыны, стала адрозьнівацца літара як малая й вялікая, хоць ужываньне вялікай літары ва ўласных імёнах, геаграфічных назвах і ў пачатку сказаў не было яшчэ пасьлядоўным. У сучаснай беларускай мове абазначае санорныя змычна-праходныя вусныя зычныя гукі «м», «м’» («мара», «мядунка—м’адунка»). Літара бывае вялікай й малай, мае рукапісны й друкаваны выгляд. Ужываецца ў афіцыйных абрэвіятурах («МАЗ»), як умоўнае скарачэньне словаў «мэтр» (30 м), «мора» (Балтыйскае м.).

Лічбавае значэньне

Пры клясыфікацыйным падзеле мае значэньне «трынаццаты» (група «М»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэньне для разьмежаваньня прадметаў пад адным нумарам (шыфр № 9 м).

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах М мае значэньне лічбы — 40.