Надзея Абрамава

Надзе́я Алякса́ндраўна Абра́мава (у шлюбе, пасьля 1945 году — Тэадаро́віч; 30 сакавіка 1907, Менская вобласьць — 18 лютага 1978, Мюнхэн, ФРГ) — беларуская пісьменьніца, журналістка, адна з кіраўнікоў беларускага маладзёжнага руху, наладжанага пад кантролем нямецкіх акупацыйных уладаў на Беларусі ў 1943—1944 гадах.

Надзея Абрамава
Асабістыя зьвесткі
Нарадзілася	30 красавіка 1907(1907-04-30) Менская губэрня, Расейская імпэрыя
Памерла	18 лютага 1979(1979-02-18) (71 год) Мюнхэн, Нямеччына
Пахаваная	Усходнія могілкі[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьніца, журналістка, палітык
Мова	нямецкая
Надзея Абрамава ў Вікісховішчы

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Абрамава (неадназначнасьць).

Жыцьцяпіс

Скончыла Беларускі дзяржаўны вышэйшы пэдагагічны (1935) і Менскі мэдыцынскі (1940) інстытуты. Падчас акупацыі Беларусі нямецкімі войскамі працавала ўрачом-псыхіятрам у Менскай інфэкцыйнай бальніцы. З кастрычніка 1942 году ўзначальвала дзіцячы сэктар Беларускай народнай самапомачы, з чэрвеня 1943 году — службу юначак Саюзу беларускай моладзі. Была пастаянным супрацоўнікам рэдакцыі часопісу «Жыве Беларусь!». Уваходзіла ў Беларускую цэнтральную раду. Дзякуючы высілкам Надзеі Абрамавай было выратавана шмат габрэйскіх дзетак. Адну дзяўчынку яна нават удачарыла.^[1] Удзельніца 2-га Ўсебеларускага кангрэсу (1944 год, Менск). Падчас вызваленьня Беларусі Чырвонай Арміяй летам 1944 году эмігравала ў Нямеччыну, працавала ў адноўленым Кіраўнічым штабе СБМ у г. Тропаў (Опава, Чэхія). Выдавала бюлетэнь «Вучэбны лісток». 15 верасьня 1944 году кааптаваная ў склад БЦР у Бэрліне.

Пасьля вайны некаторы час кансьпіравалася (хавалася ў манастыры), пазьней працавала ў Інстытуце вывучэньня СССР (Мюнхэн), займалася пытаньнямі рэлігіі й атэізму. Актыўнага ўдзелу ў беларускім грамадзкім жыцьці на эміграцыі не брала, хоць і лічылася чальцом БЦР і выбіралася дэлегаткай на пленумы. Перайшоўшы ў каталіцтва, была актыўнай верніцай рускага каталіцкага прыходу бізантыйскага абраду Сьв. Мікалая у Мюнхэне. Супрацоўнічала з Ірынай Пасновай, была сакратаркай Зьезду расейскіх каталікоў у Рыме ў 1950 годзе^[2].

Памерла 18 лютага 1978 году ў Мюнхэне. Успамінаў пра сваю дзейнасьць не пакінула.