Павал Гюле

Павал Марэк Гюле (па-польску: Paweł Marek Huelle; нар. 10 верасьня 1957, Гданьск) — польскі празаік, паэт, драматург, сцэнарыст,

Павал Гюле
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	10 верасьня 1957(1957-09-10)[1][2][3][…] Гданьск, Польская Народная Рэспубліка[4]
Памёр	27 лістапада 2023(2023-11-27)[5] (66 гадоў) Гданьск, Паморскае ваяводзтва, Польшча
Пахаваны	могілкі Срэбжыска[d][6]
Сужэнец	Іда Латоцкая-Гуэле[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	сцэнарыст, пісьменьнік, журналіст, літаратурны крытык
Мова	польская мова[7]
Узнагароды	прэмія Самуэля Багуміла Ліндэ[d] (2005) узнагарода Фундацыі імя Касьцельскіх[d] (1988) прэмія Андрэаса Грыфіюса[d] (1992) Пашпарт Палітыкі[d]
Павал Гюле ў Вікісховішчы

Біяграфія

Вывучаў польскую філялёгію ў Гданьскім унівэрсытэце. Выкладаў філязофію ў Мэдыцынскай акадэміі. У 1980-я гады быў зьвязаны з кансьпірацыйнай прэсай — працаваў у прэс-службе «Салідарнасьці». У 1994—1999 гадах кіраваў гданьскім аддзелам Польскага тэлебачаньня.

Калі П. Гюле пытаюць пра музыку і кнігі, якія ўзяў бы з сабою на бязьлюдны востраў, ён называе Баха, «Пінк Флёйд», «Атляс неба», «Чарадзейную гару» Т. Мана, апавяданьні І. Буніна, вершы Р. М. Рыльке і Ю. Чаховіча.

Творчасьць

Першы раман П. Гюле «Вайзэр Давідэк» (Weiser Dawidek, 1987) адразу стаў папулярным і чытаным ня толькі ў Польшчы, але і за мяжой. Падзеі твора, які адбываюцца ў 1957 годзе і ў сучаснасьці, зьвязаныя з таямнічым зьнікненьнем 13-гадовага габрэйскага хлопчыка Давідка, які ў вачах прыяцеляў быў кімсьці накшталт чараўніка і мэсыі. У 2000 годзе раман экранізаваны польскім рэжысэрам В. Марчэўскім.

Аўтар кніг «Апавяданьні падчас пярэбараў» (Opowiadania na czas Przeprowadzki, 1991), «Вершы» (Wiersze, 1994), «Першае каханьне і іншыя апавяданьні» (Pierwsza miłość i inne opowiadania, 1994), «Мэрсэдэс-Бэнц. Зь лістоў да Грабала» (Mercedes Benz. Z listów do Hrabala, 2001). У 2004 годзе выходзіць раман «Кастарп» (Castorp), які паўстаў са згадкі пэрсанажа «Чарадзейнай гары» Томаса Мана — Ганса Кастарпа пра «чатыры сэмэстры навучаньня ў Гданьскай Політэхніцы». Затым выйшаў раман «Таемная вячэра» (Ostatnia Wieczerza, 2007) і зборнік апавяданьняў «Аповесьці халоднага мора» (Opowieści chłodnego morza, 2008).

Большая частка твораў П. Гюле прысьвечана роднаму Гданьску і ваколіцам, згадкам дзяцінства і пошукам духоўных каранёў. Прычым трывалае выкарыстаньне біяграфічных элемэнтаў у творчасьці ня варта блытаць з аўтабіяграфічнай прозай. Таксама ў тэкстах вялікую ролю грае дыялёг зь літаратурнымі папярэднікамі (Гюнтэр Грас, Томас Ман, Бруна Шульц, Багуміл Грабал).

Творы П. Гюле перакладзеныя на англійск, беларускую, гішпанскую, італьянскую, расейскую, фінскую, французскую, швэдзкую і іншыя мовы і адзначаны шматлікімі літаратурнымі ўзнагародамі.

Беларускія пераклады

• Павел Гюле. Мэрсэдэс-Бэнц: Раман, апавяданні / Пераклад з польскай М. Шоды. — Мінск: І. П. Логвінаў, 2007.
• «Франц Карл Вэбер» / Перакл. М. Шоды (2014)^[8]
• «Вайзэр Давідзік». Урывак з рамана