Станіслаў Радзівіл (сын Мікалая Фаўстына)

Станісла́ў Радзіві́л гербу «Трубы» (8 траўня 1722, Зьдзецел — 22 красавіка 1787) — князь, крайчы вялікі літоўскі, падкаморы вялікі літоўскі, генэрал-лейтэнант літоўскай кавалерыі.

Станіслаў Радзівіл

Трубы[1]
Трубы
Пагоня, Статут 1588.png  крайчы вялікі літоўскі
27 лістапада 1752 — 20 верасьня 1759
Папярэднік	Марцін Мікалай Караль Радзівіл
Наступнік	Міхал Ксавэры Сапега
Пагоня, Статут 1588.png  падкаморы вялікі літоўскі
20 верасьня 1759 — 17 кастрычніка 1779
Папярэднік	Ян Караль Мнішак
Наступнік	Геранім Вінцэнт Радзівіл
Пагоня, Статут 1588.png  маршалак Трыбуналу ВКЛ
1763 — 1763
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	8 траўня 1722(1722-05-08) Дзятлава, Слонімскі павет, Наваградзкае ваяводзтва, Вялікае Княства Літоўскае або Бярдычаў, Брацлаўскае ваяводзтва, Малапольская правінцыя[d], Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Памёр	22 красавіка 1787(1787-04-22)[2] (64 гады)
Род	Радзівілы
Бацькі	Мікалай Фаўстын Радзівіл Барбара Францішка Завіша-Кезгайла
Жонка	Караліна з Пацеяў
Дзеці	Мікалай Радзівіл Юры Альбрэхт Радзівіл Ганна Алімпія Мастоўская Антаніна Барбара Францішка Тэафіля
Дзейнасьць	палітык

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Станіслаў Радзівіл.

Жыцьцяпіс

Паходзіў з дзятлава-бярдычаўскай лініі нясьвіска-алыцкай галіны роду Радзівілаў. Чацьверты сын Мікалая Фаўстына і Барбары Францішкі Завішы-Кезгайлы. Меў братоў Альбрэхта, Удальрыка Крыштапа і Юрыя.

Навучаўся ў калёгіюме піяраў у Варшаве. У 1746 року ажаніўся з прадстаўніцай магнацкага роду Пацеяў Каралінай.

Генэрал-маёр літоўскай кавалерыі (1750), тады ж першы раз абраны паслом на вальны сойм.

З 1752 року — крайчы вялікі літоўскі, у 1759—1779 — падкаморы вялікі літоўскі. Генэрал-лейтэнант вялікалітоўскага войска.

Пасол на соймы 1756^[3], 1760^[4], 1762^[5], 1767^[6] рокаў. У 1763 абраны маршалкам Трыбуналу Вялікага Княства Літоўскага.

Удзельнік Радамскай канфэдэрацыі 1767 року^[7]. 23 кастрычніка ўвайшоў у склад дэлегацыі на Сойм, скліканы пад ціскам расейскага амбасадара Мікалая Рапніна дзеля акрэсьленьня ўладкаваньня Рэчы Паспалітай^[8].

У 1770 року перадаў сямейную рэзыдэнцыю Зьдзецел свайму зяцю Станіславу Солтану, а сам пачаў будаўніцтва новай рэзыдэнцыі ў Жырмунах.

Удзельнік канфэдэрацыі Андрэя Макраноўскага і пасол на сойм 1776 року^[9].

У 1787 року разам з жонкаю стаў фундатарам касьцёлу Адшуканьня Сьвятога Крыжа. Неўзабаве пасьля гэтага памёр.

Узнагароды

• Ордэн сьвятога Губэрта (Баварыя, 1753)
• Ордэн Белага арла (1757)
• Ордэн сьвятой Ганны (Гольштайн)
• Ордэн сьвятога Аляксандра Неўскага (Расея)
• Ордэн сьвятога Станіслава^[10].