Трасьцяніца (Берасьцейская вобласьць)

Трасьцяні́ца^[3] (таксама — Трусьцянэ́ца^[3]) — вёска ў Камянецкім раёне Берасьцейскай вобласьці. Уваходзіць у склад Ратайчыцкага сельсавету. Знаходзіцца на правым беразе ракі Лясной.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Трасьцяніца.

Трасьцяніца
трансьліт. Traścianica
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Берасьцейская
Раён:	Камянецкі
Сельсавет:	Ратайчыцкі
Насельніцтва:	78 чал. (2009)[1]
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1631
Паштовы індэкс:	225068[2]
СААТА:	1240855071
Нумарны знак:	1
Геаграфічныя каардынаты:	52°19′27″ пн. ш. 23°37′39″ у. д.
Трасьцяніца на мапе Беларусі ± Трасьцяніца Трасьцяніца
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Гісторыя

Упершыню згадана ў другой палове XV стагодзьдзя, была шляхецкім маёнткам, якім валодалі Сангушкі. Пасьля адміністрацыйнай рэформы сярэдзіны XVI стагодзьдзя ў Вялікім княстве Літоўскім у складзе Берасьцейскага павету Берасьцейскага ваяводзтва^[4].

Пасьля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) Трасьцяніца ў складзе Расейскай імпэрыі, належала да Берасьцейскага павету Гарадзенскай губэрні.

У сярэдзіне XIX стагодзьдзя маёнтак належаў Патоцкім, у 1873 годзе ў вёсцы ўзьведзена драўляная Сьвята-Праабражэнская царква, а ў 1877 годзе на могілках пабудавана таксама драўляная Дзьмітрыеўская царква. Па перапісе 1897 году ў вёсцы было 15 жыхароў. У пачатку XX стагодзьдзя належала барону Корфу, у гэты пэрыяд у вёсцы таксама існавала каталіцкая капліца (не захавалася)^[4].

Згодна з Рыскай мірнай дамовай у 1921 годзе вёска ўвайшла ў склад міжваеннай Польшчы, дзе ўваходзіла ў Берасьцейскі павет Палескага ваяводзтва. У 1923 годзе тут было 39 двароў і 219 жыхароў.

З 1939 году ў складзе БССР. У час Вялікай Айчыннай вайны на франтах загінула 24 жыхары вёскі^[4].

У 2015 годзе руіны могілкавай Дзьмітрыеўскай царквы (1877) былі цалкам разабраны^[5].

Насельніцтва

• 2009 год — 78 чалавек^[1]
• 1999 год — 100 чалавек

Інфармацыя для турыстаў

• Сьвята-Праабражэнская царква. Драўляная праваслаўная царква 1873 году пабудовы. Помнік народнага драўлянага дойлідзтва^[6]
• Безкурганных магільнік. За два кілямэтры на поўнач ад вёскі, вялікая частка занятая сучасным могілкамі. Магільнік датуецца IV—II стагодзьдзем да н. э., належаў плямёнам паморскай культуры^[6].
• Брацкая магіла савецкіх воінаў і партызан. Пахаваныя 22 воіны, якія загінулі ў 1944 годзе пры вызваленьні раёну, і 2 партызаны. У 1965 годзе ўсталяваны абэліск, а ў 1982 годзе — скульптура воіна^[6].
• Два курганныя могільнікі. Знаходзяцца за 0,7 км на паўночны захад ад вёскі і за 0,5 км на паўднёвы захад ад вёскі. Датуюцца XI—XIII стагодзьдзямі, належалі дрыгавічам^[6].

Усе вышэйпералічаныя аб’екты ўключаны ў Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь^[7].