Уладзімер Астапенка

Уладзі́мер Арка́дзевіч Астапенка (нар. 13 лістапада 1962, Менск, БССР) — беларускі палітык і дыплямат. Кандыдат юрыдычных навук (2000)^[1]. Меў дыпляматычны ранг надзвычайнага і паўнамоцнага пасланьніка другое клясы^[2].

Уладзімер Астапенка
Надзвычайны і Паўнамоцны Амбасадар Рэспублікі Беларусі ў Парагваі і Пэру
31 жніўня 2018 — 3 лістапада 2020
Прэзыдэнт	Аляксандар Лукашэнка
Папярэднік	Віктар Козінцаў
Надзвычайны і Паўнамоцны Амбасадар Рэспублікі Беларусі ў Рэспубліцы Чылі
22 траўня 2018 — 3 лістапада 2020
Прэзыдэнт	Аляксандар Лукашэнка
Надзвычайны і Паўнамоцны Амбасадар Рэспублікі Беларусі ў Аргентыне і Ўругваі
7 сьнежня 2017 — 3 лістапада 2020
Прэзыдэнт	Аляксандар Лукашэнка
Папярэднік	Віктар Козінцаў
Надзвычайны і Паўнамоцны Амбасадар Рэспублікі Беларусі ў Рэспубліцы Кубе
18 красавіка 2008 — 25 чэрвеня 2015
Прэзыдэнт	Аляксандар Лукашэнка
Папярэднік	Ігар Палуян
Наступнік	Аляксандар Аляксандраў
Генэральны консул Рэспублікі Беларусі ў Нідэрляндах
6 ліпеня 1993 — 18 кастрычніка 1994
Намесьнік міністра замежных справаў Беларусі
1992 — 19 траўня 1993
Прэзыдэнт	---
Прэм’ер-міністар	Вячаслаў Кебіч
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	13 лістапада 1962 (62 гады) Менск, БССР, СССР
Адукацыя	Маскоўскі дзяржаўны інстытут міжнародных зносін

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Астапенка.

Жыцьцяпіс

Скончыў Маскоўскі дзяржаўны інстытут міжнародных зносін МЗС СССР (1985), асьпірантуру Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту і МГІМО-Ўнівэрсытэту МЗС РФ.

Дыпляматычную службу пачаў на пасадзе трэцяга сакратара МЗС БССР (1985—1990). У 1990—1992 — начальнік консульскага аддзелу міністэрства замежных справаў БССР^[3].

З 1992 году па 19 траўня 1993 году — намесьнік міністра замежных справаў Беларусі^[4]. З 6 ліпеня 1993 году да 18 кастрычніка 1994 году — генэральны консул Рэспублікі Беларусь у Гаазе^[5][5]. У гэты ж дзень быў прызначаны дарадцам-пасланцам Амбасады Рэспублікі Беларусь у Каралеўстве Бэльгія ^[6]. Заставаўся на гэтай пасадзе да 27 ліпеня 1996 году^[7].

Пасьля вяртаньня з-за мяжы працаваў у міністэрстве замежных справаў начальнікам упраўленьня міжнародных эканамічных адносінаў^[8].

У 1997—2005 роках працаваў прарэктарам па міжнародных сувязях, а ў 2000—2008 — і загадчыкам катэдры міжнароднага прыватнага і эўрапейскага права Беларускага дзяржаўнага ўніэрсытэту^[9].

18 красавіка 2008 году быў прызначаны Надзвычайным і Паўнамоцным Амбасадарам Рэспублікі Беларусь у Рэспубліцы Кубе^[10].

У 2015—2017 роках — начальнік Управы каардынацыі і плянаваньня МЗС Беларусі.

7 сьнежня 2017 прызначаны Надзвычайным і Паўнамоцным Амбасадарам Рэспублікі Беларусі ў Аргентынскай рэспубліцы і па сумяшчальніцтве ва Ўсходняй Рэспубліцы Ўругвай^[11]. З 22 траўня 2018 року — па сумяшчальніцтве Надзвычайны і Паўнамоцны Амбасадар Беларусі ў Рэспубліцы Чылі^[12]; з 31 жніўня таго ж року па сумяшчальніцтве стаў таксама Надзвычайным і Паўнамоцным Амбасадарам Беларусі ў Рэспубліцы Парагвай і Рэспубліцы Пэру^[13].

У складзе дзяржаўнае дэлегацыі прымаў удзел у шматлікіх сэсіях Генэральнае Асамблеі ААН. Валодае ангельскай, гішпанскай і польскай мовамі.

23 верасьня 2020 году падаў заяву аб вызваленьні ад займаемай пасады па пагадненьні бакоў^[14]. 27 кастрычніка накіраваў ліст у Адміністрацыю прэзыдэнта, а таксама Міністэрства замежных спраў Беларусі, дзе заявіў пра шматлікія парушэньні асноўных правоў і свабод грамадзян Беларусі, замацаваных у Канстытуцыі краіны і яе міжнародна-прававых абавязацельствах, відавочныя і грубыя фальсыфікацыі вынікаў прэзыдэнцкіх выбараў. Прасіў вызваліць яго ад пасады ў сувязі з парушэньнямі наймальнікам заканадаўства, якое перашкаджае выкананьню працы па працоўнай дамове^[15]. У свой апошні дзень працы ў якасьці пасла Ўладзімер Астапенка запісаў відэазварот, у якім выказаў надзею, што над усімі амбасадамі Беларусі ўздымецца бел-чырвона-белы сьцяг, а таксама апрануў бел-чырвона-белую футболку аргентынскага футбольнага клюбу «Рывер Плэйт».

3 лістапада 2020 году Аляксандар Лукашэнка падпісаў загад, якім вызваліў ад пасады Надзвычайнага і Паўнамоцнага Амбасадара Рэспублікі Беларусь у Аргентыне і па сумяшчальніцтве ў Уругваі, Чылі, Парагваі і Пэру ў сувязі са зьдзяйсьненьнем правіны, несумяшчальнай са знаходжаньнем на дыпляматычнай службе^[16][17]. Таксама ў адпаведнасьці з загадам, Уладзімер Астапенка быў пазбаўлены дыпляматычнага рангу Надзвычайнага і Паўнамоцнага Амбасадара^[18][19].

Як распавёў Астапенка ў інтэрвію аднаму з навінавых парталаў, «навіну аб прыняцьці указа аб звальненьні ён сустрэў з палёгкай»^[20]. У той жа час ён абвясьціў аб плянях аспрэчыць у судзе сваё рашэньне аб звальненьні. Астапенка лічыць, што звальненьне ў такім выглядзе незаконна. У інтэрвію ён дадаў, што не зьдзяйсьняў ніякага грубага парушэньня службовых абавязкаў або правіны, несумяшчальнай са знаходжаньнем на дыпляматычнай службе^[21].

На запрашэньне Паўла Латушкі ўвайшоў у Народную антыкрызісную ўправу^[22]. Таксама Астапенка далучыўся да Аб’яднанага пераходнага кабінэту, заняўшы там пасаду намесьніка прадстаўніка па замежных справах (з 2024 году — выконваючы абавязкі прадстаўніка^[23], а затым прадстаўнік кабінэту па міжнародным і еўрапейскім супрацоўніцтве^[24]).

21 снежня 2022 году супраць Астапенкі пачалі спэцыяльную (завочную) вытворчасьць. У сярэдзіне лютага 2023 году стала вядома, што яго завочна прыгаварылі да пяці гадоў пазбаўлення волі (гэтае пакараньне адразу ж скарацілі на адзін год па амністыі ў сувязі зь Днём народнага адзінства) і да штрафу ў памеры 18 500 беларускіх рублёў^[25].

Сям’я

Жанаты, мае дачку і двух сыноў.