Ф
кірылічная літара From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Ф, ф (эф; курсіў: Ф ф) — 23-я літара беларускага кірылічнага альфабэту. Выкарыстоўваецца таксама ў ва ўсіх славянскіх кірылічных альфабэтах (21-я ў баўгарскім, 22-я ў расейскім, 25-я ў сэрбскім і ўкраінскім, 26-я ў македонскім) і ў пісьмовасьцях некаторых неславянскіх народаў.
У стара- і царкоўнаславянскім альфабэтах носіць назву «фрътъ» (ст.-сл.) або «фертъ» (ц.-сл.). Назва гэтага знаку няясная, але некаторыя дасьледнікі думаюць, што вытокі "Ферт» гукапераймальныя, падобны гук выдаюць коні «Ф-ррр», бо гук [ф] у старажытнаславянскай мове быў зусім чужы, і немагчыма было падабраць славянскае слова з « ф ». (φερτ-ός з грэцкае азначае прыўнесеных звонку). У кірыліцы звычайна лічыцца 22-ой паводле парадку і выглядае як 
; у глаголіцы паводле ліку 22-я і мае выгляд 
. У абодвух альфабэтах лікавае значэньне — 500. Як паходжаньне кірылічнай, так і глагалічнага літараў — грэцкая літара фі (Φ, φ).
Remove ads
Лічбавае значэньне
У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Ф мае лічбавае значэньне — 500.
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads