Харонім

Харонім (ад грэц. όρος 'памежны знак, мяжа, граніца, рубеж' + грэц. ὄνομα 'імя, назва') — уласнае імя мясцовасьці, якая мае пэўныя межы (луг, лес, прадмесьце або мікрараён), гістарычны рэгіён, адміністрацыйны раён або краіна); прыватны выпадак тапоніму.

Падзяляюцца на геаграфічныя і адміністрацыйныя:

• Геаграфічныя (прыродныя) харонімы — назвы прыродна-ляндшафтавых рэгіёнаў, такіх як Палесьсе, Панямоньне, Белавеская пушча.
• Адміністрацыйныя хрононімы — назвы адміністрацыйна-тэрытарыяльных адзінак, такіх як Менскае ваяводзтва, Віленскі павет, Гомельскае староства.

Асобна можна выдзяліць унутрымескія харонімы і мікрахаронімы:

• Унутрымескі харонім — назва часткі тэрыторыі места: раён, квартал, парк і г. д. Напрыклад, Людамонт, Лукішкі, Паплавы. Унутрымескі харонім можа разглядацца адначасна і як асобны выпадак урбанонімаў; прытым назвы мескіх пляцаў і рынкаў выдзяляюць ў асобную катэгорыю — агаронімы^[1].
• Мікрахаронім — назва прыроднага або створанага чалавекам абʼекта невялікіх памераў і выняткова мясцовага значэньня (урочышча, гаспадарчая зямля).

Могуць як паходзіць ад тапонімаў, так і служыць асновай для іх. Асновай для хароніму могуць выступаць ня толькі тапонімы, напрыклад, назвы краінаў і буйных рэгіёнаў часта паходзяць ад этнонімаў (напрыклад, Русь, Галія).

Могуць сьведчыць пра асаблівасьці ляндшафту і прыроднага асяродзьдзя^[2], а таксама пра асаблівасьці расьсяленьня і гісторыю краю^[3].