Шынэйд О’Конар

Шуха́да Садака́т (па-ангельску: Shuhada’ Sadaqat), народжаная Шынэйд Мары Бэрнадэт О’Ко́нар (анг. Sinéad Marie Bernadette O’Connor, па-ірляндзку: Sinéad O’Connor), вядомая як Шынэйд О’Конар (8 сьнежня 1966, Гленагіры, графства Дублін, Ірляндыя — 26 ліпеня 2023, Лёндан, Вялікабрытанія) — ірляндзкая сьпявачка і кампазытарка.

Шынэйд О’Конар
Імя пры нараджэньні	ірл. Sinéad O'Connor
Дата нараджэньня	8 сьнежня 1966(1966-12-08)[1]
Месца нараджэньня	Гленагіры[d], графства Дублін[d][2]
Дата сьмерці	26 ліпеня 2023(2023-07-26)[3][4][5] (56 гадоў)
Месца сьмерці	Лёндан, Вялікабрытанія[6]
Прычына сьмерці	хранічная абструктыўная хвароба лёгкіх[7], астма[d][7] і заражэньне дыхальных шляхоў[7]
Месца пахаваньня	Deans Grange Cemetery[d][5]
Грамадзянства	Ірляндыя
Месца вучобы	Newtown School, Waterford[d][8]
Занятак	аўтарка-выканаўца
Навуковая сфэра	музыка[9], рок-музыка[9] і сьпеў[9]
Гады дзейнасьці	1986-2021
Сябра ў	Big Blue Ball[d][10] і In Tua Nua[d][11]
Жанры	альтэрнатыўны рок[12], поп-рок[13], рэгі[14], фолк-рок[d][15], Коледж-рок[d][12], келцік-рок[d][12] і індэпэндэнт поп[12]
Бацька	Seán O'Connor[d][16]
Дзеці	Jake Reynolds[d][17], Roisin Waters[d][17], Shane Lunny[d][17] і Yeshua Bonadio[d][17]
Узнагароды	Rockbjörnen[d] (1990) музычная прэмія Білборду[d] (1990) музычная прэмія Білборду[d] (1990) MTV Video Music Award for Video of the Year[d] (1990) MTV Video Music Award for Best Post-Modern Video[d] (1990) Grammy Award for Best Alternative Music Performance[d] (1991) прэмія BRIT найлепшай міжнароднай сольнай выканаўцы[d] (1991) Goldene Europa[d] (1994) World Soundtrack Award for Best Original Song Written Directly for a Film[d] (2012) Choice Music Prize[d] (2023) CASBY Award[d]
Сайт	sineadoconnor.com (анг.)
Шынэйд О’Конар у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Нарадзілася 8 сьнежня 1966 году ў Гленагіры (Ірляндыя)^[18].

У 1985 годзе О’Конар заключыла кантракт з лэйблам Ensign Records і пераехала ў Лёндан. У 1986 годзе яна дэбютавала саўндтрэкам да фільма «The Captive». Яна запісвалася разам з гітарыстам U2 Эджэм, які быў суаўтарам гукавой дарожкі. У 1990 годзе выканала песьню «Mother» на канцэрце «The Wall Live in Berlin» былога лідэра Pink Floyd Роджэра Ўотэрса^[19].

У 1992 годзе Шынэйд знялася ў ролі пісьменніцы Эмілі Брантэ ў кінапастаноўцы «Навальнічны перавал»^[20].

У 1994 годзе выйшаў чацьвёрты студыйны дыск «Universal Mother»^[21]. Нягледзячы на хвалебныя рэцэнзіі, ён ня меў вялікага посьпеху ў публікі (ягонае вышэйшае дасягненьне — 36-ы нумар у Billboard 200). Праз год О’Конар абвясьціла, што больш ніколі не будзе мець зносінаў з прэсай. Улетку 2003 году О’Конар абвясьціла аб тым, што пакідае музычны бізнэс^[22].

У 2003 годзе выйшаў DVD Goodnight, Thank You — зборнік канцэртных запісаў сьпявачкі. У сьнежні 2020 году О’Конар анансавала свае мэмуары «Rememberings»^[23].

У 2015 годзе яна адмяніла свой тур з-за біпалярнага засмучэньня. У пэрыяд з сьнежня 2014 г. па сакавік 2015 г. яна перажыла глыбокую дэпрэсію^[24].

4 чэрвеня 2021 году О’Конар абвясьціла аб сваім неадкладным сыходзе з музычнай індустрыі. Хоць ейны апошні студыйны альбом «No Veteran Dies Alone» павінен быў выйсьці ў 2022 годзе, О’Конар заявіла, што не будзе гастраляваць і прасоўваць яго. Паведаміўшы пра гэта ў твітэры, яна заявіла: «Гэта аб’ява аб маім сыходзе з гастрольнага і гуказапісвальнага бізнэсу. Я пастарэла і стамілася. NVDA у 2022 годзе стане маім апошнім рэлізам. І больш не будзе ніякіх гастроляў ці прома». 7 чэрвеня яна адмовілася ад гэтай заявы, назваўшы першапачатковую заяву «рэакцыяй на абразлівае інтэрвію», і заявіла, што будзе выступаць з ужо заплянаваным турам у 2022 годзе^[25].

Шмат год сьпявачка змагалася з адзінотай і агарафобіяй^[26].

14 студзеня 2022 году яна была шпіталізаваная праз некалькі дзён пасьля самагубства ейнага 17-гадовага сына Шэйна^[27].

Памерла 26 ліпеня 2023 году^[28].

Студыйныя альбомы

• 1987: The Lion and the Cobra

• 1990: I Do Not Want What I Haven’t Got

• 1992: Am I Not Your Girl?

• 1994: Universal Mother

• 2000: Faith and Courage

• 2002: Sean-Nós Nua

• 2005: Throw Down Your Arms

• 2007: Theology

• 2012: How About I Be Me (And You Be You)?

• 2014: I’m Not Bossy, I’m the Boss.