Ювэнтус Турын

«Ювэ́нтус» (таксама: «Ювэ», ад лац. iuventus — «юнацтва») — італьянскі футбольны клюб з Турыну. Зьяўляецца самым тытуляваным клюбам Італіі па колькасьці чэмпіёнстваў ва ўнутраным першынстве і перамогаў у Кубку Італіі. Клюб быў заснаваны ў 1897 годзе групоўкай маладых турынскіх студэнтаў^[4], сярод іх, быў і першы прэзыдэнт клюбу, Эўджэніё Канфары, і ягоны брат Энрыка, аўтар гістарычнай памяці^[5]. Клюб належыць сям’і бізнэсоўцаў Аньельлі з 1923 году, што зьяўляецца найстарэйшым спартовым партнэрствам у Італіі, у выніку чаго «Ювэнтус» стаў першым прафэсійным клюбам у краіне^[6]. З часам клюб стаў сымбалем нацыянальнай культуры^[7][8], у сувязі зь іхнымі посьпехамі, некаторыя зь якіх зрабілі значны ўплыў у італьянскім грамадзтве, асабліва ў 1930-я гады й у першыя пасьляваенныя дзесяцігодзьдзі, ідэалягічнай палітыцы й сацыяльна-эканамічнаму паходжаньню тых, хто спачувае клюбу. Колькасьць заўзятараў клюбу зьяўляецца ня толькі самай вялікай у Італіі, але і адной з найбуйнейшых у сьвеце. Падтрымка «Ювэнтусу» шырока распаўсюджана па ўсёй краіне й за мяжой, у асноўным у краінах са значнай прысутнасьцю італьянскіх імігрантаў^[9].

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Ювэнтус (неадназначнасьць).

Ювэнтус Турын
Поўная назва	Juventus Football Club
Заснаваны	1 лістапада 1897[1]
Горад	Турын, Італія
Стадыён	Ювэнтус Умяшчальнасьць: 41 507
Прэзыдэнт	Джанлюка Фэрэра[d]
Кіраўнік	Exor[d][2], Ліндсэл Трэйн[d] і фінансавы рынак[d]
Галоўны трэнэр	Ігар Тудар[d][3]
Чэмпіянат	Сэрыя А
· 2024—2025	4 месца
Хатнія колеры Выязныя колеры Трэція колеры
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы juventus.com

«Ювэнтус» гістарычна зьяўляецца самым пасьпяховым клюбам у італьянскім футболе й адным з самых тытуляваных у сьвеце^[10]. «Ювэнтус», больш, чым любы іншы італьянскі клюб, мае рэкордныя 36 нацыянальных чэмпіёнскіх тытулаў, рэкордныя 15 перамогаў у розыгрышах італьянскага кубку й 9 перамогаў у нацыянальным Супэркубку, а таксама адзінаццаць перамогаў у міжнародных спаборніцтвах. У адпаведнасьці з рэйтынгам апублікаваным у 2009 годзе Міжнароднай фэдэрацыяй футбольнай гісторыі й статыстыкі, арганізацыі, што падначалена ФІФА, клюб, паводле вынікаў выступаў у міжнародных спаборніцтвах, быў прызнаны найлепшым клюбам Італіі й другім клюбам Эўропы XX стагодзьдзя^[11].

Гісторыя

«Ювэнтус» быў заснаваны як «спартовы клюб Ювэнтус» у канцы 1897 году навучэнцамі ліцэю імя Масыма д’Адзэльлё ў Турыне, але быў перайменаваны ў «футбольны клюб Ювэнтус» праз два гады^[12]. Клюб далучыўся да розыгрышаў італьянскага футбольнага першынства ў 1900 годзе. У 1904 годзе бізнэсовец Марка Аймонэ-Марсан фінансава падтрымаў клюб, а таксама даў магчымасьць клюбу зьехаць з трэніравальнай пляцоўкі П’яцца д’Армі на больш зручны вэлядром імя Ўмбэрта I. У гэты пэрыяд каманда мела ружовы і чорны камплект формы. У 1905 годзе «Ювэнтус» атрымаў перамогу ў чэмпіянаце італьянскай лігі, гуляючы менавіта на вэлядроме імя Ўмбэрта I. Да гэтага ж часу адносіцца зьмена клюбных колераў на чорны і белы, якія былі дараваныя ангельскім клюбам «Нотс Каўнці».

У 1923 годзе кантроль над клюбам атрымаў уласьнік заводу Fiat Эдаарда Аньельлі. Ён жа пабудаваў новы клюбны стадыён. Гэта дапамагло клюбу ў атрыманьні другога чэмпіёнства ў сэзоне 1925—1926 гадоў, калі «Ювэнтус» аказаўся мацней за клюб «Альба Рома» з агульным лікам 12:1. Гэты сзон стаў выдатным для турынскага нападніка Антоніё Вояка^[13]. Клюб зарэкамэндаваў сябе як асноўная рухаючая сіла ў італьянскім футболе ў 1930-х гадах, стаўшы першым прафэсійным клюбам краіны, што прывяло да пяці пасьлядоўных перамогаў у італьянскім чэмпіянаце. Клюб утварыў ядро зборнай Італіі падчас эры Віторыё Поцца, у тым ліку на сусьветнае першынство 1934 году, калі зборная Італіі стала наймацнейшай у сьвеце^[14]. На той час за клюб гулялі такія футбалісты, як Раймунда Орсі, Люіджы Бэрталіні, Джаваньні Фэрары і Люіс Монці.

Ад 2014 да 2019 году трэнэрам каманды быў Масыміліяна Алегры. Абаронца «Ювэнтусу» ў 2011—2019 гадах Андрэа Барцальі пасьля сканчэньня кар’еры гульца стаў трэнэрам па разьвіцьці тэхнікі ў клюбе.

Дасягненьні

• Чэмпіён Італіі (36):
  • 1905, 1926, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1950, 1952, 1958,
  • 1960, 1961, 1967, 1972, 1973, 1975, 1977, 1978, 1981, 1982,
  • 1984, 1986, 1995, 1997, 1998, 2002, 2003, 2012, 2013, 2014,
  • 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020
• Уладальнік Кубка Італіі (15):
  • 1938, 1942, 1959, 1960, 1965, 1979, 1983, 1990, 1995, 2015
  • 2016, 2017, 2018, 2021, 2024
• Уладальнік Супэркубка Італіі (9):
  • 1995, 1997, 2002, 2003, 2012, 2013, 2015, 2018, 2020
• Уладальнік Кубка чэмпіёнаў (2):
  • 1985, 1996
• Уладальнік Кубка ўладальнікаў кубкаў (1):
  • 1984
• Уладальнік Кубка УЭФА (3):
  • 1977, 1990, 1993
• Уладальнік Супэркубка Эўропы (2):
  • 1984, 1996
• Уладальнік Міжкантынэнтальнага кубка (2):
  • 1985, 1996

Склад

Актуальны на 14 лютага 2025 году

№ Пазыцыя Імя Год нараджэньня 1 Бр Матыя Пэрын 1992 2 Аб Албэрту Кошта 2003 3 Аб Глэйсан Брэмэр 1997 4 Аб Фэдэрыка Гацьці 1998 5 ПА Мануэль Лякатэльлі 1998 6 Аб Лойд Келі (ар. Ньюкасл) 1998 7 Нап Франсішку Кансэйсан (ар. Порту) 2002 8 ПА Тэн Коопмэйнэрс 1998 9 Нап Душан Улахавіч 2000 10 Нап Кенан Ілдыз 2005 11 Нап Нікаляс Гансалес (ар. Фіярэнтына) 1998 12 Аб Рэнату Вэйга (ар. Чэлсі) 2003 14 Нап Аркадыюш Мілік 1994 15 Аб П’ер Калюлю (ар. Мілян) 2000

№ Пазыцыя Імя Год нараджэньня 16 ПА Ўэстан Макені 1998 17 ПА Васіліе Аджыч 2006 19 ПА Кефран Цюрам 2001 20 Нап Рандаль Калё Муані (ар. ПСЖ) 1998 22 Нап Тымаці Ўэа 2000 23 Бр Карлё Пінсольлё 1990 26 ПА Дуглас Луіс 1998 27 Аб Андрэа Камб’яса 2000 29 Бр Мікеле Дзі Грэгорыё (ар. Монца) 1997 32 Аб Хуан Кабаль 2001 37 Аб Нікалё Савона 2003 40 Аб Юнас Руі 2004 51 Нап Самюэль Мбангюля 2004