Жан-Клёд Юнкер

Жан-Клёд Юнкер (па-француску: Jean-Claude Juncker; нар. 9 сьнежня 1954 году, Рэданж-сюр-Атэрт, Люксэмбург) — люксэмбурскі палітычны дзяяч. Прэм'ер-міністар Люксэмбургу (1995—2013). Лідэр Хрысьціянскай сацыяльнай народнай партыі. Лічыцца адным з архітэктараў Маастрыхцкай дамовы.

Жан-Клёд Юнкер
Jean-Claude Juncker
President of the Eurogroup[d]
1 студзеня 2005 — 21 студзеня 2013
Наступнік	Ерун Дэйсэльблюм[d]
старшыня Эўрапейскай камісіі[d]
1 лістапада 2014 — 30 лістапада 2019
Папярэднік	Жазэ Мануэл Барозу[d]
Наступнік	Урсуля фон дэр Ляен
прэм’ер-міністар Люксэмбургу[d]
20 студзеня 1995 — 4 сьнежня 2013
Папярэднік	Жак Сантэр
Наступнік	Ксаўе Бэтэль
сябра Палаты дэпутатаў Люксэмбургу[d]
5 сьнежня 2013 — 27 кастрычніка 2014
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	9 сьнежня 1954(1954-12-09)[1][2][3] (70 гадоў) Рэданж-сюр-Атэрт, Рэданж[d]
Партыя	Хрысьціянска-сацыяльная народная партыя[d]
Адукацыя	LMRL[d] Страсбурскі ўнівэрсытэт[d]
Сужэнец	Крысьціян Фрызінг[d]
Узнагароды	Дзяржаўная прэмія зямлі Паўночнага Райну-Вэстфаліі[d] (2008) аратарская прэмія Цыцэрона[d] (2002) Heinrich Brauns Award[d] (2004) Golden Schlitzohr[d] (2004) Walter Hallstein Prize[d] (2005) Coudenhove-Kalergi Plaque[d] (2007) прэмія Франца Ёзэфа Штрауса[d] (2008) Нямецкая грамадзянская прэмія[d] (2008) Winfried Award[d] (2010) Hanns Martin Schleyer Prize[d] (2010) European Culture Prize[d] Medal for outstanding service to Bavaria in a united Europe[d] Leopold Kunschak Prize[d] Эўрапейская рамесьніцкая прэмія[d] (1999) мэдаль Робэрта Шумана[d] (1991) прэмія Штайгер[d] honorary doctorate of Strasbourg-III University[d] (2007) ганаровы доктар Атэнскага ўнівэрсытэту[d] ганаровы доктар Унівэрсытэту Порту[d] Markgräfler Gutedelpreis[d] (2012) Залатая Качка[d] (1998) honorary doctor of the University of Sheffield[d] прэмія „Point Alpha“[d] (2019) Prize for European Regional Integration[d] (2012) ганаровы доктар Універсітэта Маямі[d] Q110801696? order of the Eagle of Tyrol[d] (2019) Q134304555? (2019) The City of Athens Democracy Award[d] (2023)
Подпіс
Сайт	juncker.epp.eu (анг.)

Біяграфія

У 2004 разглядаўся як верагодны кандыдат на пасаду старшыні Камісіі ЭЗ.

У ліпені 2013 году кааліцыйны ўрад Юнкера быў уцягнуты ў скандал, зьвязанага са спэцслужбамі краіны^[4]. У выніку ў кастрычніку былі праведзеныя датэрміновыя выбары, на якіх Юнкер атрымаў пяты тэрмін, аднак апазыцыя да ягонай партыі стварыла кааліцыю большасьці, праз што Юнкер пакінуў сваю пасаду 4 сьнежня 2013 году.

7 сакавіка 2014 году абраны галоўным кандыдатам на выбарах у Эўрапарлямэнт ад кансэрватыўнай Эўрапейскай народнай партыі^[5].