Касьцёл Сьвятой Тэрэзы і кляштар піяраў (Шчучын)

Касьцёл Сьвятой Тэрэзы і кляштар піяраў — помнік архітэктуры XIX стагодзьдзя ў Шчучыне. Знаходзіцца ў цэнтры места пры гістарычным Рынку^[a], на беразе ракі Тураўкі. Дзее. Твор архітэктуры клясыцызму. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятой Тэрэзы і кляштар піяраў
Касьцёл Сьвятой Тэрэзы і кляштар піяраў
Краіна	Беларусь
Места	Шчучын
Каардынаты	53°36′22″ пн. ш. 24°44′26.50″ у. д.
Канфэсія	каталіцтва
Эпархія	Гарадзенская дыяцэзія
Архітэктурны стыль	клясыцыстычная архітэктура[d]
Статус	Ахоўная зона
Касьцёл Сьвятой Тэрэзы і кляштар піяраў на мапе Беларусі Касьцёл Сьвятой Тэрэзы і кляштар піяраў
Касьцёл Сьвятой Тэрэзы і кляштар піяраў на Вікісховішчы

Комплекс складаецца з касьцёла, будынка кляштару (калегюіму) і капліцы. У піярскім калегіюме навучаліся геоляг Ігнат Дамейка, філёзаф Казімер Нарбут, гісторык Мацей Догель, паэт Юльян Корсак, натураліст Станіслаў Юндзіл ды іншыя.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

У 1718 годзе ўладальнік Шчучына войскі полацкі Юзэф Глябіцкі фундаваў у мястэчку калегюім піяраў. Ён перадаў манахам парафіяльны касьцёл Сьвятога Юрыя, заснаваны ў 1436 годзе.

У 1726 годзе гэтую фундацыю пацьвердзіла дачка Ю. Глябіцкага Тэрэза Сцыпіён, якая ў 1742 годзе запрасіла сюды сясьцёр міласэрнасьці і заснавала шпіталь.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Шчучын апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і калегіюм працягвалі дзеяць. У 1826—1829 гадох з фундацыі князя Францішка Ксавэрыя Друцкага-Любецкага збудавалі новыя мураваныя касьцёл і калегіюм.

Па выкрыцьці расейскай паліцыяй у Шчучыне філіі віленскага таварыства філяматаў у 1825 годзе навучальную ўстанову ператварылі ў звычайную 4-клясную павятовую вучэльню. Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) у 1832 годзе расейскія ўлады ліквідавалі кляштар. Касьцёл працягваў дзеяць як парафіяльны.

Найноўшы час

У 1919 годзе ўлады міжваеннай Польскай Рэспублікі вярнулі кляштар манахам-піярам, якія былі ў ім Другой сусьветнай вайны.

У 1959 годзе савецкія ўлады зачынілі касьцёл. У 1987—1989 гадох праводзілася рэстаўрацыя касьцёла^[1]. У 1988 годзе касьцёл вярнулі вернікам, неўзабаве зноў пачаў дзеяць кляштар піяраў.

Архітэктура

Касьцёл на паштоўцы, да 1915 г.

Касьцёл

Касьцёл — выцягнутая падоўжнай восьсю крыжова-купальная аб’ёмна-прасторавая кампазыцыя, у якой дамінуе высокі купал на васьмерыковым барабане над сяродкрыжжам. У дэкоры фасадаў выкарыстоўваецца дарычны ордэр. Галоўны фасад мае выгляд 4-калённага портыка. Вось сымэтрыі падкрэсьліваецца ўваходным праёмам з сандрыкам, акном у фігурнай ліштве і люкарнай на франтоне. Бакавыя фасады падзяляюцца высокімі паўцыркульнымі аконнымі праёмамі, аформленымі рустоўкай і завершанымі антаблемэнтам.

Усярэдзіне сьцены падзяляюцца паўкалёнамі і аздабляюцца ўсім пэрымэтрам шырокім карнізам. У алтары драўляная скульптура Маці Божай Фацімскай^[2].

Кляштар

Кляштарны корпус — 2-павярховы працяглы будынак складай формы, вылучаны ў цэнтры 4-калённым портыкам і рытмічна падзелены прастакутнымі аконнымі праёмамі.

У двары кляштару знаходзіцца 2-ярусная 4-гранная капліца пад 2-схільным дахам.

Галерэя

Гістарычныя здымкі

• Старыя здымкі
• 
  каля 1900 г.
• 
  да 1915 г.
• 
  1916 г.
• 
  1917 г.

• 
  1929 г.
• 
  1929 г.
• 
  1930 г.
• 
  1930-я гг.

• 
  1930-я гг.
• 
  1930-я гг.
• 
  да 1939 г.
• 
  да 1939 г.

Сучасныя здымкі

• Сучасны стан
• 
  Касьцёл, галоўны фасад
• 
  Касьцёл, бакавы фасад
• 
  Кляштар
• 
  Выгляд з боку ракі

Заўвагі

1. Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Савецкая, 1