Лэйлубка

Лэ́йлубка^[2] — вёска ў Ашмянскім раёне Гарадзенскай вобласьці. Уваходзіць у склад Жупранскага сельсавету. Вёска месьціцца на правым беразе ракі Лэйлубкі, на левым знаходзіўся маёнтак Лэйлубка (іншая назва Стэцкоўшчына).

Лэйлубка
трансьліт. Lejlubka
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гарадзенская
Раён:	Ашмянскі
Сельсавет:	Жупранскі
Насельніцтва:	119 чал. (2009)[1]
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1593
Паштовы індэкс:	231103
Нумарны знак:	4
Геаграфічныя каардынаты:	54°26′36″ пн. ш. 25°57′23″ у. д.
Лэйлубка на мапе Беларусі ± Лэйлубка Лэйлубка
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Гісторыя

Паводле Літоўскай мэтрыкі за 1690 год і вопісу ашмянскага дэканату за 1784 год, Лэйлубка знаходзілася ў валоданьні ашмянскіх ксяндзоў дамініканаў.

У кнізе «Список волостей и сельских обществ по мировым участкам Виленской губернии 1874 года» адзначана, што Лэйлубка належала татарскаму шляхетнаму роду Крычынскіх.

Адным з уладальнікаў Лэйлубкі быў Аляксандар Осіпавіч (сын Османа) Крычынскі, афіцэрам уланаў расейскага войска, сябра шляхецкай апекі, земскі судзьдзя Ашмянскага павету, выбіраўся ў ашмянскае гарадзкое самакіраваньне. Тройчы быў жанаты, ад апошняй жонкі Гэлены з Базарэвічаў меў сына Аляксандра і дачку Гэлену. Па спадчыне маёнтак перайшоў спачатку яго сыну Аляксандру, а пасьля яго сьмерці ў 1905 годзе — маёнткам стала валодаць дачка Гэлена, якая выйшла замуж за намесьніка пракурора Віленскага акруговага суду ў 1923—1929 гг. Канстанціна Сулькевіча (1888—1940?). Канстанцін і Гэлена Гозман-Сулькевічы мелі дачку Ніну^[3].

З кнігі Гашкевіча «Віленская губернія…» вядома, што станам на 1903 г., да маёнтку Лэйлубка (Крычынскага) належала 150 дзесяцін зямлі і 21 жыхар (13 м, 8 ж.), да млына Лэйлубка (Крычынскага) — 20 дзесяцін і 8 жыхароў (4 м, 4 ж.).

У 1931 годзе, у вёсцы Лэйлубка было 12 хат і 63 жыхары, а ў маёнтку 4 хаты і 32 жыхары.

Насельніцтва

• 2009 год — 119 чалавек^[1]
• 1999 год — 94 чалавекі