Робэрт Зэмэкіс

Робэрт Лі Зэмэ́кіс (па-ангельску: Robert Lee Zemeckis; нарадзіўся 14 траўня 1951 году)^[3] — амэрыканскі рэжысэр. Упершыню прыкметнага посьпеху дасягнуў дзякуючы рамантычна-прыгодніцкай камэдыі «Раман з каменем» (1988), навукова-фантастычнай камэдыі «Назад у будучыню» (1985), якая мела пасьпяховы працяг, і паўанімацыйнай камэдыі «Фабрыкацыя супраць труса Роджэра» (1988). Апасьля рэжысэраваў сатырычную чорную камэдыю «Сьмерць пасуе ёй» (1992), а ў наступным займаўся фільмам у драматычным жанры «Форэст Гамп» (1994)^[4], за які ён здабыў прэмію Оскар як найлепшы рэжысэр, а сама кінастужка атрымала ўзнагароду як найлепшы фільм. Зэмэкіс здымаў фільмы ў самых розных жанрах, як для дарослых, гэтак і для сем’яў.

Робэрт Зэмэкіс
па-ангельску: Robert Zemeckis
Дата нараджэньня	14 траўня 1952(1952-05-14)[1][2] (73 гады)
Месца нараджэньня	Чыкага, Іліной, ЗША
Месца вучобы	Унівэрсытэт Паўднёвай Каліфорніі[d] Школа кінэматаграфічных мастацтваў Унівэрсытэту Паўднёвай Каліфорніі[d] унівэрсытэт Паўночнага Іліною[d] Фэнгераўская акадэмія[d]
Занятак	сцэнарыст, кінапрадусар, кінарэжысэр, пісьменьнік, актор, пісьменьнік навуковай фантастыкі, рэжысэр
Сябра ў	Гільдыя сцэнарыстаў ЗША, Захад[d]
Дзеці	Аляксандар Зэмэкіс[d]
Узнагароды	прэмія Гільдыі рэжысэраў Амэрыкі[d] Прэмія Нацыянальнай рады кінакрытыкаў ЗША за найлепшы фільм[d] кінапрэмія «Сатурн» зорка на галівудзкай «Алеі славы»[d] прэмія «Г’юга» за найлепшую драматычную пастанову[d] (1986, 1989, 1998) Прэмія Джорджа Пала[d]
IMDb	ID nm0000709
Робэрт Зэмэкіс у Вікісховішчы

Зэмэкіс разглядаецца як наватар у візуальных эфэктах^[5][6]. Ён адзін зь першых скарыстаў кампутарную графіку ў кадрах фільмаў «Назад у будучыню 2» (1989) і «Форэст Гамп», а таксама улучыў маляваную анімацыю ў фільм у кінастужцы «Фабрыкацыя супраць труса Роджэра». Да таго ж ён быў адным зь піянэраў выкарыстаньня тэхнікі захопу руху, якая зьявілася ў ягоных фільмах «Палярны экспрэс» (2004), «Будынак-монстар» (2006), «Бэўвульф» (2007), «Калядная гісторыя» (2009) і «Сардэчна запрашаем у Марвэн» (2018). Не зважаючы на тое, што часам фільмамі Зэмэкіса цікавяцца выключна праз спэцэфэктамі^[7], ягоныя працы атрымалі высокую ацэнку некалькіх кінакрытыкаў, у тым ліку Дэйвіда Томсана, які згадаў, што ані адзін іншы сучасны рэжысэр не скарыстаў спэцэфекты да больш драматычных і апавядальных мэтаў^[8].