Уладзіслаў Валовіч

Уладзіслаў Валовіч (1615 — 15 верасьня 1668, Вільня) — дзяржаўны й вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Пісар польны літоўскі (1639—1653), ваявода віцебскі (з 1656) і гетман польны літоўскі (з 1667).

Уладзіслаў Валовіч

Уладзіслаў Валовіч. Т. Вілятц, 1669
Герб «Багорыя»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1615(1615)
Памёр	15 верасьня 1668 Вільня, Вялікае Княства Літоўскае
Род	Валовічы
Бацькі	Пётар Валовіч[d][1] Кацярына Гарадыская[d][1]
Дзеці	Людвіка з Валовічаў[d]

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Валовіч.

Біяграфія

Прадстаўнік шляхецкага роду Валовічаў гербу «Багорыя», сын Пятра. Быў дваранінам караля і вялікага князя Ўладзіслава Вазы.

Браў удзел у Смаленскай вайне з Маскоўскай дзяржавай у 1632—1634. Трапіў у палон, але маскоўскі ваявода Міхаіл Шэін адпусьціў яго, каб перадаць каралю просьбу пра складаньне міру.

Займаў шэраг высокіх дзяржаўных пасадаў, у тым ліку харунжага троцкага ў 1636—1653. Абіраўся паслом на сойм 1647.

За часамі паўстаньня Хмяльніцкага замяніў гетмана вялікага Яна Кішку, які захварэў, узначаліў адзін са шляхецкіх аддзелаў, неаднаразова разьбіты казакамі ў Мазырскім павеце. Разам з аддзелам зачыніўся ў Слуцку. Выйграў колькі бітваў пад Валожынам, Рэчыцай, Бабруйскам, Чэрыкавам.

У Трынаццацігадовую вайну (1654—1667) узначаліў злучэньне войскаў ВКЛ, у 1658 перамог маскоўскія войскі ля Глыбокага. 8 лютага 1659 разьбіты войскамі Івана Хаванскага пад Мядзелам. Ваяваў таксама са швэдамі^[2].

Пабраўся шлюбам з Ганнай Козел-Паклеўскай, зь якой меў дачку Людвіку.