Эрзя

Э́рзя (па-эрзянску: эрзят) — этнічная група мардвы. Мова — эрзянская мардоўскай групы фіна-валжанскай падгаліны фіна-вугорскай галіны ўральскай сям’і. Эрзя пражываюць у басэйне рэк Мокшы і Суры, а таксама Волгі і Белай.

Эрзя
эрзя
Агульная колькасьць	57 008[1]
Рэгіёны пражываньня	Расея:  Мардовія Чувашыя Ніжагародзкая вобласьць Пензенская вобласьць Уладзімерская вобласьць Іванаўская вобласьць Кастрамская вобласьць Разанская вобласьць Ульянаўская вобласьць Алтайскі край Самарская вобласьць Саратаўская вобласьць Сьвярдлоўская вобласьць Тамбоўская вобласьць Арэнбурская вобласьць Татарстан
Мовы	эрзянская, расейская
Рэлігіі	праваслаўе, малаканства, лютэранства
Блізкія этнасы	мокша, марыйцы, мяшчора, мера, мурама
Эрзя ў Вікісховішчы

Эрзянкі Пензенскай вобласьці на сьвяце «Раськень Озкс»

Мінуўшчына

Эрзя адносяць да беламора-балтыйскага варыянту эўрапэоіднай расы, да якога адносяцца таксама большасьць балтыйскіх фінскамоўных народаў і частка комі-зыранаў.

Існуюць розныя меркаваньні што да зьяўленьня народнасьці эрзя: альбо больш як паўтары тысячы таму паўстаў агульны мардоўскі народ, які ў сярэдзіне ці ў канцы I тысячагодзьдзя н. э. падзяліўся на мокшаў і эрзяў; альбо мокша і эрзя былі падзеленыя адпачатку, і ніколі не суіснавалі як адзіны народ; альбо ў VI—VII стагодзьдзях асобныя культуры эрзя і мокша аб’ядналіся ў агульнамардоўскую, якая зноў падзялілася ў пачатку II тысячагодзьдзя^[2].