Іван Фролавіч Клімаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Клімаў.

Іва́н Фро́лавіч Клі́маў (10 верасня 1903, в. Касцюкоўка Магілёўскай губерні — 9 кастрычніка 1991, Мінск) — беларускі савецкі партыйны і дзяржаўны дзеяч.

Іван Фролавіч Клімаў
Намеснік старшыні Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР 1968 — 1974
Намеснік Старшыні Савета Міністраў БССР 1962 — 1968
Кіраўнік урада	Ціхан Кісялёў
Міністр нарыхтовак БССР 1961 — 1961
Кіраўнік урада	Ціхан Кісялёў
Папярэднік	пасада ўтвораная
Пераемнік	Дзмітрый Цябут
Першы намеснік Старшыні Савета Міністраў БССР жнівень 1953 — 1962
Кіраўнік урада	Кірыл Мазураў Мікалай Аўхімовіч Ціхан Кісялёў
Першы сакратар Баранавіцкага абласнога камітэта КП Беларусі 1952 — жнівень 1953
Папярэднік	Мікалай Пакроўскі
Пераемнік	Сяргей Прытыцкі
Першы сакратар Вілейскага (Маладзечанскага) абласнога камітэта КП Беларусі кастрычнік 1940 — 1951
Папярэднік	Пётр Калінін
Пераемнік	Васіль Доркін
Нараджэнне	10 верасня 1903(1903-09-10) Касцюкоўка, Пакалюбіцкая воласць[d], Гомельскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Смерць	9 кастрычніка 1991(1991-10-09) (88 гадоў) Мінск, Беларусь
Партыя	КПСС
Член у	Камуністычная партыя Беларусі
Адукацыя	Вышэйшая партыйная школа пры ЦК КПСС
Прыналежнасць	СССР
Бітвы	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды

Біяграфія

З 1923 года ён быў актывістам прафсаюза і камсамола, а з 1925 года быў партыйным дзеячам, з 1931 года працаваў у ЦК Камуністычнай Партыі (бальшавікоў) Беларусі.

У 1936 годзе быў выкладчыкам Рэспубліканскай школы прапагандыстаў партыі пры ЦК КП(б)Б, затым дырэктарам гэтай школы, пасля ў 1940-х ён быў дырэктарам партыйных курсаў пры ЦК КП(б)Б. У верасні 1939 быў прызначаны галоўным упаўнаважаным па арганізацыі грамадскай адміністрацыі на занятай РСЧА заходнебеларускай тэрыторыі. У кола яго абявязкаў уваходзіла таксама каардынацыя работы па выяўленню і рэпрэсіраванню рэальных і нават патэнцыяльных праціўнікаў савецкай улады на далучаных да СССР землях^[1].

У кастрычніку 1940 года стаў 1-м сакратаром Вілейскага абкама КП(б)Б. У 1941 годзе быў палітычным афіцэрам РСЧА (у 13-й арміі), у 1941—1942 гадах быў сакратаром Ташкенцкага абласнога камітэта Камуністычнай партыі (бальшавікоў) Узбекістана па працы з кадрамі.

З 28 мая 1943 года да ліпеня 1944 года быў першым сакратаром Вілейскага падпольнага абласнога камітэта КП(б)Б. Пасля вызвалення Вілейкі летам 1944 года зноў уступіў у пасаду першага сакратара Маладзечанскага абласнога камітэта КП(б)Б; у 1949 годзе завочна скончыў Вышэйшую партыйную школу пры ЦК ВКП(б).

У 1951—1952 гадах — слухач курсаў пры ЦК УКП(б), з 1952 па жнівень 1953 года — 1-ы сакратар Баранавіцкага абласнога камітэта КП(б)Б, са жніўня 1953 да 1962 года — 1-ы намеснік старшыні Савета Міністраў Беларускай ССР.

У 1961 годзе займаў пасаду міністра па нарыхтоўкам Беларускай ССР, у 1962-1968 гадах — намеснік старшыні Савета Міністраў Беларускай ССР, а ў 1968-1974 гадах — намеснік старшыні Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР.

З 1974 года быў навуковым супрацоўнікам Інстытута гісторыі партыі пры ЦК КПБ, а з 1980 года — старшыня Камісіі па справах былых партызан і актывістаў падполля ў Прэзідыуме Вярхоўнага Савета Беларускай ССР.

З 18 лютага 1949 па 4 лютага 1976 года член ЦК КП(б)Б, у 1955—1960 гадах — член Бюро ЦК КП(б)Б. З 6 лютага 1976 года — член Рэвізійнай Камісіі КПБ. У 1980 годзе атрымаў званне Заслужанага работніка культуры Беларускай ССР.

Бібліяграфія

• І. Ф. Клімаў, М. Е. Гракаў. Партызаны Віленшчыны. — 2-е выд.. — Мн.: Беларусь, 1970.
• І. Ф. Клімаў. Далёкае і блізкае. — 1987.

Зноскі

1. Адамушка У. І. Палітычныя рэпрэсіі 20–50-ых гадоў на Беларусі. — Мн.: Беларусь, 1994. — С. 100. — 158 с. — 2 000 экз. — ISBN 985-01-0047-8.