Іван Яфімавіч Пятроў

Іван Яфімавіч Пятроў (18 (30) верасня 1896, Трубчэўск, Арлоўская губерня — 7 красавіка 1958, Масква) — савецкі военачальнік, генерал арміі. Герой Савецкага Саюза (1945).

Іван Яфімавіч Пятроў
руск.: Иван Ефимович Петров
Дата нараджэння	18 (30) верасня 1896
Месца нараджэння	Трубчэўск, Трубчэўскі павет[d], Арлоўская губерня, Расійская імперыя[1]
Дата смерці	7 красавіка 1958(1958-04-07)[1] (61 год)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР[1]
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Альма-матар	Аляксееўскае ваеннае вучылішча[d]
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць	Расійская імперыя,  СССР
Род войскаў	Рабоча-Сялянская Чырвоная Армія
Гады службы	1917—1958
Званне
Бітвы/войны	Грамадзянская вайна, Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні	Медаль «XX гадоў Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі» Медаль «За абарону Каўказа» Медаль «За ўзяцце Берліна» Медаль «За вызваленне Прагі»
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Пятроў.

Біяграфія

І. Я. Пятроў нарадзіўся ў горадзе Трубчэўск Арлоўскай губерні (зараз у Бранскай вобласці Расіі). У 1916 г. скончыў гімназію ў Карачаеве^[2]. З 1917 г. у арміі, у студзені 1917 г. паступіў у Аляксееўскае юнкерскае вучылішча (Масква) і скончыў яго ў чэрвені 1917 г. Праходзіў службу ў Астрахані ў чыне прапаршчыка, быў звольнены па стану здароўя^[2]. У Чырвонай Арміі з 1918 г. (уступіў дабравольцам). Удзельнік грамадзянскай вайны (удзельнічаў у баях пад гарадамі Сызрань, Самара, Мелекес, Сімбірск, на Заходнім фронце^[2]). Увесну 1922 г. быў накіраваны ў Сярэднеазіяцкую ваенную акругу, дзе праходзіў службу на пасадах ваенкома 63-го кавалерыйскага палка, ваенкома брыгады, ваенкома штаба дывізіі, камандзіра асобнай кавалерыйскай брыгады, камандзіра асобнай брыгады, камандзіра 1-й Туркестанскай стралковай дывізіі і інш^[2].
У 1926 і 1931 гг. скончыў курсы ўдасканалення камсаставу. З 3 верасня 1932 па 23 чэрвеня 1940 года І. Я. Пятроў на пасадах начальніка і ваеннага камісара Аб'яднанай Сярэднеазіяцкай Чырванасцяжнай ваеннай школы імя У. І. Леніна ў Ташкенце. Пазней займаў пасады камандзіра 194-й стралковай дывізіі, інспектара пяхоты Сярэднеазіяцкай ваеннай акругі, камандзіра 27-га механізаванага корпуса^[2].

Вялікая Айчынная вайна

Падчас Вялікай Айчыннай вайны генерал-маёр І. Я. Пятроў з ліпеня па кастрычнік 1941 г. камандзір 25-й Чапаеўскай стралковай дывізіі на Паўднёвым фронце, у кастрычніку 1941 — ліпені 1942 г. і лістападзе 1943 — лютым 1944 г. камандуючы Прыморскай арміі, у жніўні — кастрычніку 1942 г. камандуючы 44-й арміяй, у кастрычніку 1942 — сакавіку 1943 г. Чарнаморскай групы войскаў Закаўказскага фронту, сакавіку — красавіку 1943 г. Паўночка-Каўказскага фронту, у красавіку — чэрвені 1944 г. 2-га Беларускага фронту, у жніўні 1944 — сакавіку 1945 г. 4-га Украінскага фронту, красавіку — чэрвені 1945 г. 1-га Украінскага фронту. Удзельнік і адзін з кіраўнікоў абароны Адэсы (1941), Севастопаля (1941—1942). Удзельнік Берлінскай і Пражскай наступальных аперацый.

Пасляваенны перыяд

Пасля вайны І. Я. Пятроў займаў камандныя і штабныя пасады ў Савецкай Арміі (камандуючы войскамі Туркестанскай ваеннай акругі, першы намеснік ваеннага інспектара Савецкай Арміі, начальнік Галоўнага ўпраўлення баявой і фізічнай падрыхтоўкі Узброеных Сіл СССР, намеснік галоўнакамандуючага Сухапутнымі войскамі Узброеных Сіл СССР, галоўны інспектар Міністэрства абароны СССР). З чэрвеня 1957 года – галоўны навуковы кансультант пры намесніку Міністра абароны СССР. Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР (1946—1958 гг.)

Узнагароды

• Медаль Залатая Зорка
• 5 ордэнаў Леніна
• 4 ордэны Чырвонага Сцяга
• Ордэн Суворава 1-й ступені
• Ордэн Кутузава 1-й ступені
• Ордэн Чырвонай Зоркі
• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга
• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга Узбекскай ССР
• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга Туркменскай ССР
• Ордэн Белага Льва «За Перамогу» (ЧССР)
• Ордэн Заслуг 1 ступені (ВНР)
• Ордэн «Крыж Грунвальда» (ПНР)

і інш.

Памяць

Помнік І. Я. Пятрову ў горадзе Кошыцэ

• Бюст Героя на радзіме ў Трубчэўску
• Імем Героя названы вуліцы ў гарадах Трубчэўск, Адэса, Севастопаль, Бранск і ў 1961—1991^[2] гг. адна з вуліц Ташкента.
• Помнік у горадзе Кошыцэ (Славакія).

Зноскі

1. Петров Иван Ефимович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
2. Іван Яфімавіч Пятроў на сайце «Героі краіны»