Ігар Мікалаевіч Байцоў

Ігар Мікалаевіч Байцоў (нар. 20 красавіка 1936, г. Яраслаўль, РСФСР — 19 ліпеня 2018) — беларускі архітэктар.

Ігар Мікалаевіч Байцоў
Дата нараджэння	20 красавіка 1936(1936-04-20)
Месца нараджэння	Яраслаўль, Яраслаўская вобласць, РСФСР, СССР
Дата смерці	19 ліпеня 2018(2018-07-19) (82 гады)
Альма-матар	архітэктурнае аддзяленне будаўнічага факультэта БПІ (1959)
Месца працы	БелНДПІэнергапрам[d] Белхарчпраект Белпрампраект Белдзіпрахарчпрам Белкамунпраект Белжылпраект Інстытут жылля – НДПТІБ імя Атаева С.С.[d]

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Байцоў.

Біяграфія

Нарадзіўся 20 красавіка 1936 ў Яраслаўлі, у сям‘і фізікаў^[1].

Скончыў у 1959 годзе архітэктурнае аддзяленне будаўнічага факультэта Беларускага політэхнічнага інстытута (выкладчыкі Н. М. Макляцова, Ю. А. Ягораў, В. І. Гусеў). У 1959—1962 гадах працаваў у Мінскім аддзяленні ДСПІ «Прамэнергапраект»; у 1962—1964 гадах у інстытуце «Белхарчпраект»; у 1964—1965 гадах у інстытуце «Белпрампраект»; у 1965—1972 гадах у інстытуце «Белхарчпраект» (з 1966 пераназваны ў «Белдзіпрахарчпрам»); у 1972—1974 гадах у інстытуце «Белкамунпраект»; у 1974—1996 гадах галоўны архітэктар майстэрні «Белжылпраект»; у 1997—2003 гадах у інстытуце НДПТІБ^[2].

Член Саюза архітэктараў СССР з 1963 года^[3].

Пражываў у Мінску^[3]. Памёр пасля цяжкай хваробы 19 ліпеня 2018 года^[1].

Творчасць

Мінскі абласны краязнаўчы музей

Асноўныя працы: маргарынавы завод у Карагандзе (1971)^[3], комплекс харчовых прадпрыемстваў у прамвузле «Дражня» ў г. Мінску (1972)^[2], хлебазаводы ў Таліне (1972) і Брэсце (1973)^[3], пабудаваны ў 1975, сааўтары С. Корчык, Т. Пукач); піянерскі лагер «Дразды» Галоўгаза БССР ў Стаўбцоўскім раёне Мінскай вобласці (1976, пабудаваны ў 1978, прызнаны адной з лепшых пабудоў 1978 на аглядзе СА БССР)^[2], рэканструкцыя гасцініцы ў г.п. Івянец Валожынскага раёна (1977) і аптэкі № 13 у Мінску (1978)^[3]; Музей Беларускага Палесся ў Пінску (1983—1986, пабудаваны ў 1987—2000, сааўтары С. Босак, А. Зіноўева, Побаль і інш.; дыплом I ступені СА БССР на аглядзе-конкурсе 1984); краязнаўчы музей у г. Нясвіжы (1991, пабудаваны ў 1995, у сааўтарстве з А. Зіноўевай); Мінскі абласны краязнаўчы музей у г. Маладзечна (1987—1988, пабудаваны ў 2006, у сааўтарстве з А. Зіноўевай); праект рэканструкцыі квартала «Залатая Горка» ў г. Мінску (1995-96, сааўтары Д. Фактаровіч, Побаль, Л. Карповіч, Чумак; дыплом БСА на аглядзе-конкурсе 1996)^[2].

Быў аўтарам шматлікіх эсэ і артыкулаў у газетах «Наша Ніва», «Культура», часопісах «Архітэктура і будаўніцтва Беларусі», «Мансардавае будаўніцтва»^[1].

Сям’я

У шлюбе з архітэктарам Інэсай Байцовай, меў дачку і трох унукаў. Дачка Кацярына таксама архітэктар^[1].

Погляды

Падтрымліваў ідэі беларускага адраджэння. Лічыў, што трэба хоць раз на дзень пагаварыць па-беларуску з рускамоўным суразмоўцам^[1].

Зноскі

1. Прынцып Ігара Байцова: хоць раз на дзень пагаварыць па-беларуску з рускамоўным суразмоўцам
2. Бойцов Игорь Николаевич // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)
3. Бойцов Игорь Николаевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)