Ісідар Міхайлавіч Балоцін

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Балотны.

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Балоцін.

Ісідар Міхайлавіч Балоцін (сапр Ізраіль Рувімавіч Балотны; 8 верасня 1907(1907-09-08), Бабруйск, Мінская губерня — 7 снежня 1961(1961-12-07), Мінск) — беларускі артыст оперы (лірычны тэнар)^[1]. Народны артыст Беларускай ССР (1944)^[1][2].

Ісідар Міхайлавіч Балоцін
Ізраіль Рувімавіч Балотны
Дата нараджэння	8 верасня 1907(1907-09-08)
Месца нараджэння	Бабруйск, Бабруйскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	7 снежня 1961(1961-12-07) (54 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларуская ССР, СССР
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Грамадзянства	СССР
Жонка	Юлія Уладзіміраўна Хіраска
Адукацыя	Мінскі дзяржаўны музычны каледж імя М. І. Глінкі
Прафесія	спявак-тэнар
Тэатр	Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Рэспублікі Беларусь
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Знакаміты выканаўца рамансаў і папулярных песень, самы вядомы выканаўца песні «Радзіма мая дарагая»^[3].

Біяграфія

Нарадзіўся 8 верасня 1907 года ў Бабруйску.

Скончыў Беларускі музычны тэхнікум (1930, педагогі В. Цвяткоў і А. Баначыч)^[1]. Удасканальваў вакальнае і сцэнічнае майстэрства ў Беларускай студыі оперы і балета (1930—1933).

Дэбютаваў як оперны спявак у студыйным спектаклі «Залаты пеўнік  (руск.)» М. Рымскага-Корсакава партыяй Звездачота^[1]. Творчы шлях пачынаў у аматарскіх калектывах («Сіняя блуза» ў Бабруйску, 1924—1927, і інш.). У 1933—1961 гадах^[1] — саліст Дзяржаўнага тэатра оперы і балета Беларусі (у Вялікую Айчынную вайну — саліст Свярдлоўскага тэатра  (руск.), у 1941—1942 гадах выступаў на сцэне Вялікага тэатра ў Маскве, уваходзіў у франтавыя канцэртныя брыгады).

Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР у 1947—1959 гадах^[1].

Памёр 7 снежня 1961 года ў Мінску. Пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках^[4].

Творчасць

Валодаў гібкім выразным голасам, высокай прыроднай музыкальнасцю, пачуццём музычнага стылю. Майстэрства пераўвасаблення дазваляла яму ствараць вобразы самага рознага характару.

Меў у рэпертуары больш за 60 партый. Выканаў партыі ў нацыянальных спектаклях: Саўка («У пушчах Палесся» А. Багатырова), Конрад («Кветка шчасця» А. Туранкова), Сёмка («Алеся» Я. Цікоцкага)^[1].

Выконваў лепшыя партыі опернай класікі: Ленскі («Яўген Анегін  (руск.)» П. Чайкоўскага), Дуброўскі («Дуброўскі» Э. Напраўніка), Юродзівы («Барыс Гадуноў  (руск.)» М. Мусаргскага), Герцаг («Рыгалета» Д. Вердзі), Альмавіва («Севільскі цырульнік» Д. Расіні), Надзір («Шукальнікі жэмчугу  (руск.)» Ж. Бізэ), Вашак («Прададзеная нявеста  (руск.)» Б. Сметаны), Дамазы («Страшны двор» С. Манюшкі; у гэтай партыі выступіў на сцэне Варшаўскай оперы, 1955)^[1].

Ісідар Міхайлавіч Балоцін меў вялікі і рознабаковы камерны рэпертуар, значна месца ў якім належала рамансам беларускіх кампазітараў і беларускім народным песням^[5].

У культуры

Заір Азгур у 1960 годзе стварыў гіпсавы бюст І. Балоціна^[6].

Узнагароды

• Заслужаны артыст Беларускай ССР (1938)^[7].
• Народны артыст Беларускай ССР (1944).

Зноскі

1. Болотин Исидор Михайлович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 70. — 737 с.
2. Первый белорусский Фауст Исидор Болотин Архівавана 4 сакавіка 2016. (руск.)
3. Белорусская балерина Юлия Хираско не отреклась от ссыльного отца-священника, которого признали святым
4. Надмогильный памятник И.М. Болотину (Восточное кладбище)
5. Болотин Исидор Михайлович Архівавана 31 кастрычніка 2007. (руск.)
6. Болотин Исидор Михайлович Архівавана 5 сакавіка 2016. (руск.)
7. 110 лет Исидору Болотину // Партер. Верасень 2017. С. 46