Алесь Сучок

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Дабрыян.

Алесь Сучок (сапраўднае імя Пётр Навумавіч Дабрыян; іншы псеўданім Вл. Вашык; 7(20).10.1916, в. Ахматава, Алатырскі павет, Сімбірская губерня, цяпер Алатырскі раён, Чувашыя — 27 жніўня 1993, станцыя Азярніца, Слонімскі раён, Гродзенская вобласць) — беларускі паэт.

Алесь Сучок
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	руск.: Добриян Пётр Наумович
Псеўданімы	У. Вашык і Алесь Сучок
Дата нараджэння	7 (20) кастрычніка 1916
Месца нараджэння	Ахматава[d], Алатырскі павет[d], Сімбірская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	27 жніўня 1993(1993-08-27) (76 гадоў)
Месца смерці	Станцыя Азярніца, Слонімскі раён, Гродзенская вобласць, Беларусь
Пахаванне	Азярніца
Грамадзянства	Расійская імперыя  Польская Рэспубліка  СССР  Беларусь
Месца працы	Слонімскі веснік Ленінскі камуністычны саюз моладзі Беларусі
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Камуністычны саюз моладзі Заходняй Беларусі

Біяграфія

З сям'і бежанцаў 1-й сусветнай вайны, якія паходзілі з Слонімскага павета^[1]. У 1922 годзе вярнуўся з бацькамі з бежанства на радзіму — у вёску Какошчычы (Слонімскі раён)^[2].

У 1932 годзе скончыўшы пяць класаў у польскай школе ў вёсцы Мяльканавічы, працаваў на гаспадарцы. 16.1.1934 года за арганізацыю дэманстрацыі мяльканавіцкіх вучняў, якія патрабавалі праводзіць заняткі на беларускай мове, арыштаваны. Уцёк з-пад арышту. Затым сакратар Азярніцкага падпольнага райкама камсамола Заходняй Беларусі. Зноў арыштаваны 30.7.1934 года і ў верасні 1935 года асуджаны да 4 гадоў пазбаўлення волі. Этапаваны ў Беластоцкую турму. Пазней Алесь Сучок сведчыў, што пісаць пачаў «яшчэ будучы ў Слонімскай турме. Паперы і алоўка мець у камеры не дазвалялася, але ўхітрыўся пісаць… алюмініевай лыжкай на сцяне». Вызвалены па амністыі ў 1937 годзе. У 1938 годзе ў часопісе «Шлях моладзі» з'явіўся першы верш Алеся Сучка — «Я бачыў». Зноў арыштаваны 27.4.1939 года і без суда адпраўлены ў лагер Картуз-Бяроза. Вызвалены ў верасні 1939 года. Працаваў у Слонімскай раённай газеце «Вольная праца»^[1].

У час 2-й сусветнай вайны сакратар падпольнага антынацысцкага камітэта, супрацоўнік падпольнай газеты «Вольная праца». З верасня 1944 2-гі сакратар Слонімскага РК ЛКСМБ. З кастр. 1944 да 1946 служыў у Савецкай арміі^[1].

У 1948—50 загадчык Азярніцкага сельскага Дома культуры. У 1950—53 старшыня Азярніцкага сельсавета, у 1953—55 інструктар Слонімскага РК КПБ. Затым працаваў у калгасе, на чыгуначнай станцыі. З 1959 зноў пачаў выступаць з вершамі (газ. «Гродзенская праўда», час. «Сельская гаспадарка Беларусі»). З 1978 пенсіянер^[1].

Памёр 27 жніўня 1993 года. Пахаваны ў вёсцы Азярніца^[1].

Творчасць

У вершах услаўляў імкненне да свабоды, мужнасць чалавека-змагара. У пасляваенных творах пераважаюць грамадзянскія матывы, пейзажная лірыка^[2].

Бібліяграфія

• Алесь Сучок, «Захацелася шчасця», паэтычны зборнік, 2012

Зноскі

1. Сучок Алесь // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 1995. — Т. 5. Пестрак — Сяўрук. — С. 451—452. — 480 с.; іл.. — ISBN 5-85700-168-4.
2. Дабрыян Пётр Навумавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).