Барыс Васілевіч Ерафееў

Барыс Васілевіч Ерафе́еў^[1] (руск.: Борис Васильевич Ерофеев; 10 мая 1909 — 24 лістапада 1995) — вучоны ў галіне фізічнай хіміі, доктар хімічных навук (1940), прафесар (1941), акадэмік Акадэміі навук БССР (1947), Заслужаны дзеяч навукі БССР (1979).

Барыс Васілевіч Ерафееў
Дата нараджэння	10 мая 1909(1909-05-10)
Месца нараджэння	Кузнецкі павет[d], Саратаўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	24 лістапада 1995(1995-11-24) (86 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	навуковец
Месца працы	Навукова-даследчы і праектны інстытут азотнай прамысловасці і прадуктаў арганічнага сінтэзу[d] МДУ Інстытут хіміі АН БССР Інстытут фізіка-арганічнай хіміі НАН Беларусі Інстытут прыродакарыстання НАН Беларусі
Навуковая ступень	доктар хімічных навук
Навуковае званне	прафесар акадэмік Акадэміі навук Беларускай ССР
Альма-матар	фізіка-матэматычны факультэт Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта[d]
Навуковы кіраўнік	Уладзімір Ксенафонтавіч Сяменчанка[d]
Партыя	КПСС
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Ерафееў.

Біяграфія

Нарадзіўся ў вёсцы Пендзелка (зараз у Кузнецкім раёне Пензенскай вобласці Расіі). Скончыў сярэднюю школу ў Кузнецку^[2]. У 1930 годзе скончыў хімічнае аддзяленне фізіка-матэматычнага факультэта^[2] Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта. У 1931—1935 гадах на пасадах навуковага супрацоўніка, кіраўніка групы ў Дзяржаўным інстытуце азоту ў Маскве і адначасова ў 1933—1936 гадах выкладаў у Маскоўскім дзяржаўным універсітэце^[3].

З 1939 года Б. В. Ерафееў у Акадэміі навук БССР. У 1939—1941 гадах на пасадзе дырэктара Інстытута хіміі. У 1942—1950 гадах загадчык лабараторыі, намеснік начальніка Усесаюзнага інстытута авіяцыйных матэрыялаў і адначасова ў 1944—1948 гадах дырэктар Інстытута хіміі Акадэміі навук БССР. У 1952—1958 гадах зноў на пасадзе дырэктара Інстытута хіміі, у 1959—1965 гадах — Інстытута фізіка-арганічнай хіміі. З 1950 года член Прэзідыума Акадэміі навук БССР, у 1953—1956 гадах — віцэ-прэзідэнт. Адначасова ў 1951—1965 загадваў лабараторыяй у Беларускім дзяржаўным універсітэце. У 1973—1976 гадах працаваў у Інстытуце торфу Акадэміі навук БССР на пасадзе загадчыка лабараторыі. У 1976—1987 гадах загадчык лабараторыі ў Інстытуце фізіка-арганічнай хіміі, а з 1987 года дарадца яго дырэкцыі.

Памёр 24 лістапада 1995 года.

Навуковая і грамадская дзейнасць

Навуковыя даследаванні Б. В. Ерафеева ў галіне хімічнай кінетыкі і каталізу, тапахіміі, аўтаакіслення арганічных злучэнняў, фізічнай хіміі палімераў. Аўтар больш за 600 навуковых прац, у тым ліку 5 манаграфій і 87 вынаходстваў^[3].

Сярод апублікаванага:

• Переходные металлы и их каталитические свойства. — М., 1966.,
• Сопряженное с автоокислением декарбоксилирование карбоновых кислот. — Мн., 1970 (разам з М. І. Міцкевічам).
• Кинетика гомогенного катализа. — Мн., 1976. (у сааўтарстве).

Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР у 1951—1959 гадах.

Узнагароды

• 2 ордэны Працоўнага Чырвонага Сцяга (1944, 1952).
• Ордэн Чырвонай Зоркі (1946).
• Ордэн «Знак Пашаны» (1950).
• Сталінская прэмія 1946 года.
• Медалі.
• Ганаровыя граматы Вярхоўнага Савета БССР.

Зноскі

1. Беларусь 1995.
2. Имя в белорусской науке: Борис Васильевич Ерофеев (руск.)
3. Памяти учёного: ЕРОФЕЕВ Борис Васильевич (руск.)