Вееракрылыя

Вееракрылыя (Strepsiptera) — атрад насякомых.

Вееракрылыя
Halictophagus schwarzi
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Першаснаротыя Без рангу:  Ecdysozoa Без рангу:  Panarthropoda Тып:  Членістаногія Падтып:  Трахейнадыхальныя Надклас:  Шасціногія Клас:  Насякомыя Падклас:  Крылатыя насякомыя Інфраклас:  Навакрылыя насякомыя Без рангу:  Antliophora Атрад:  Вееракрылыя
Міжнародная навуковая назва
Strepsiptera Kirby, 1813
Падатрады і сямействы
Mengenillidia Mengenillidae Mengeidae Cretostylopidae Stylopidia Stylopidae Bohartillidae Corioxenidae Halictophagidae Elenchidae Myrmecolacidae Xenidae Bahiaxenidae
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   114989 NCBI   30261 EOL   1091 FW   69406

Блізкія да жукоў, але адрозніваюцца ад іх рэдукаванымі надкрыламі, ператворанымі ў жужальцы. Унутраныя паразіты пчол, вос, клапоў і цыкадак. Каля 170 відаў. Распаўсюджаныя шырока.

Даўжыня звычайна 2—2,5 мм, у трапічных да 3 см. Уласцівы выразны палавы дымарфізм, самцы маюць зачаткавыя пярэднія (жужальцы) і вялікія веерападобныя (адсюль назва) заднія крылы, добра лётаюць, з вачамі; самкі без крылаў, канечнасцей і вачэй, звычайна не пакідаюць цела гаспадара, галавагрудзі вытыркаюцца вонкі.

Развіццё з поўным ускладненым ператварэннем (гіперметамарфоз) ад двух месяцаў да года. Рассяляюцца рухомыя лічынкі першага ўзросту (трыунгуліны), заражаюць новых насякомых-гаспадароў, якія слабнуць і часта гінуць.

Літаратура

• Вееракрылыя // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).