Мечнік вялікі літоўскі

Вялікі мечнік літоўскі, мечны — дзяржаўная пасада ў ВКЛ (канец 15—18 стагоддзі), створана на ўзор вялікага мечніка кароннага.

На святочных мерапрыемствах нёс наперадзе з левага боку вялікага князя аголены меч, як сімвал вайсковай улады. Пад час пахавання апускаў меч да долу, а ў рукаяць устаўляў свечку. Мечнік кідаў меч перад алтаром, альбо ламаў яго, калі манарх быў апошнім з роду.

Таксама існавалі павятовыя мечнікі.

Вялікія мечнікі літоўскія

• Дзмітрый Халецкі (1579—1588)
• Ян Халецкі (1589—1615)
• Мікалай Халецкі (1615-1650)
• Юрый Тызенгаўз (1650-1679)
• Шыман Караль Агінскі (1679—1685)
• Мікалай Францішак Агінскі (1685—1695)
• Марцыян Міхал Агінскі (1695—1703)
• Крыштаф Сяніцкі (1703—1707)
• Білевіч (1708—1709)
• Аляксандр Пшаздзецкі (1709—1710)
• Мікалай Фаўстын Радзівіл (1710—1729)
• Юзаф Тадэвуш Агінскі (1729—1730)
• Ігнацы Завіша (1730—1734)
• Януш Аляксандр Сангушка (1735—1750)
• Сымон Сіруць (1750—1752)
• Караль Станіслаў Радзівіл "Пане Каханку" (1752—1762)
• Андрэй Агінскі (1762—1771)
• Міхал Геранім Радзівіл (1771-1775)
• Геранім Януш Сангушка (1775)
• Аляксандр Асалінскі (1775-1789)
• Міхал Клеафас Агінскі (1789—1793)

Глядзі таксама

• Мечнік
• Вялікія мечнікі каронныя

Літаратура

• Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта, «Вялікае Княства Літоўскае»