Вінцас Віткаўскас

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Віткаўскас.

Вінцас Віткаўскас (літ.: Vincas Vitkauskas; 4 кастрычніка 1890(1890-10-04), Ужбалей^[d], Варшаўскае генерал-губернатарства — 3 сакавіка 1965(1965-03-03), Коўна) — літоўскі і савецкі военачальнік, генерал-лейтэнант (1940).

Вінцас Віткаўскас
Дата нараджэння	4 кастрычніка 1890(1890-10-04)
Месца нараджэння	Ужбалей[d], Вількавішкаўскі павет[d], Сувалкаўская губерня, Варшаўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Дата смерці	3 сакавіка 1965(1965-03-03) (74 гады)
Месца смерці	Коўна, Ковенскае гарадское самакіраванне[d], Літоўская ССР, СССР
Месца пахавання	Пятрашунскія могілкі
Альма-матар	Аляксееўскае ваеннае вучылішча[d]
Месца працы	Універсітэт Вітаўта Вялікага
Грамадзянства	Расійская імперыя  Літва  СССР
Прыналежнасць	СССР
Званне	генерал-лейтэнант
Камандаваў	29th Rifle Corps[d]
Бітвы/войны	Другая сусветная вайна Першая сусветная вайна Вайна за незалежнасць Літвы
Узнагароды і званні
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і селяніна. У 1914 годзе скончыў гімназію ў Арле. У 1914—1916 гадах студэнт Маскоўскага ўніверсітэта. З 1916 года ў арміі, навучаўся ў Аляксееўскім ваенным вучылішчы. Удзельнік Першай сусветнай вайны, камандзір кулямётнага разліку, афіцэр.

У 1918 годзе выехаў у Літву. Камендант Ваўкавыскага павета. У 1919 годзе добраахвотнікам уступіў у нядаўна створаную літоўскую армію, ваяваў як з бальшавікамі, так і з палякамі.

У 1923 годзе скончыў вышэйшыя афіцэрскія курсы, у 1923—1927 гадах — камандзір 9-га пяхотнага палка імя літоўскага князя Віцяніса, падпалкоўнік; з 1927 года выкладчык Вышэйшых афіцэрскіх курсаў. Затым служыў у Генштабе (1930—1935). Вучыўся на юрыдычным факультэце Каўнаскага ўніверсітэта, з 1934 года інспектар пяхоты. У 1935 годзе выраблены ў брыгадныя, а ў 1939 годзе — у дывізіённыя генералы. Камандаваў 1-й дывізіяй, з якой у кастрычніку 1939 года ўдзельнічаў у заняцці Віленскага краю.

22 студзеня 1940 года, прэзідэнтам Смятонам прызначаны камандуючым літоўскай арміяй замест генерала Рашцікіса. Знаходзіўся на гэтай пасадзе да прыняцця Літвой 15 чэрвеня 1940 года савецкага ўльтыматуму. У чэрвені-ліпені 1940 года — міністр абароны народнага ўрада Літвы, у ліпені-жніўні 1940 года — камандуючы Літоўскай народнай арміяй.

Са жніўня 1940 да 14 чэрвеня 1941 года — камандзір 29-га тэрытарыяльнага стралковага корпуса (перадаў камандаванне генералу Самохіну). Быў накіраваны на вучобу на курсы ўдасканалення вышэйшага начсаставу пры Акадэміі Генеральнага штаба СССР. Падчас вайны жыў у Маскве, у 1942—1946 гадах — выкладчык акадэміі Генштаба. Член Вярхоўнага Савета ЛітССР. Начальнік ваеннай кафедры Каўнаскага ўніверсітэта (1946—1950) і Каўнаскага політэхнічнага інстытута (1950—1954). Член ВКП(б) з 1950 года.

У 1946—1954 гадах дэпутат ВС ЛітССР. З 1955 года ў адстаўцы.

Памёр у Каўнасе, пахаваны на Пятрашунскіх могілках.

Узнагароды

• Ордэн Леніна
• Ордэн Айчыннай вайны 1-й ступені (указ ад 8.4.1947)
• Ордэн Чырвонай Зоркі