Генрык Вейсенгоф

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Вейсенгоф.

Генрык Вейсенгоф, таксама часам Генрых Уладзіслававіч Вейсенгоф (польск.: Henryk Bonawentura Kazimierz Weyssenhoff; 26 ліпеня 1859, Пакрэўна, Ковенскі павет — 23 ліпеня 1922, Варшава) — беларускі мастак, жывапісец.

Генрык Вейсенгоф
польск.: Henryk Bonawentura Kazimierz Weyssenhoff
Род дзейнасці	мастак, genre painter, пейзажыст
Дата нараджэння	26 ліпеня 1859(1859-07-26)[1][2]
Месца нараджэння	Пакрэўна[d], Ковенскі павет, Ковенская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	23 ліпеня 1922(1922-07-23)[3][4][…] (62 гады)
Месца смерці	Варшава, Варшаўскае ваяводства, Польская Рэспубліка
Месца пахавання	Старыя Павонзкі[5]
Грамадзянства	Расійская імперыя  Польская Рэспубліка
Бацька	Уладзіслаў Вейсенгоф[d]
Маці	Юзэфа з Быкоўскіх[d]
Альма-матар	Імператарская Акадэмія мастацтваў
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нашчадак старажытнага шляхецкага роду нямецкага паходжання герба Лебедзь, які пасяліўся ў XVII стагоддзі ў Лівоніі. Бацька Генрыка — Уладзіслаў Вейсенгоф, вядомы пісьменнік, удзельнік паўстання 1863 года, быў сасланы ў Сібір. Неўзабаве маці Генрыха, Юзэфа з Быкоўскіх, з дзецьмі паехала ўслед за мужам у ссылку. Дзяцінства Генрык Вейсенгоф правёў на Урале.

Першыя ўрокі выяўленчага мастацтва Вейсенгоф атрымаў у ссыльнага жывапісца Люцыяна Крашэўскага (брата вядомага польскага пісьменніка Юзафа Крашэўскага). У 1874 годзе бацька Вейсенгофа быў амніставаны, з забаронай на пражыванне ў родных месцах. Сям’я пасялілася ў Варшаве.

З 1874 года ён пачаў навучацца ў класе рысавання ў прафесара жывапісу Войцеха Герсана^[6]. На творчасць маладога мастака звярнуў увагу жывапісец Генрых Семірадскі, які дапамог Вейсенгофу паступіць у 1880 годзе ў Пецярбургскую імператарскую акадэмію мастацтваў. Да 1885 года вучыўся ў Пецярбургскай акадэміі^[6]. У гэты час за кампазіцыю «Транспарт параненых» яму быў прысвоены сярэбраны медаль і званне мастака. У 1889 годзе выехаў у Мюнхен^[6], дзе стажыраваўся пад кіраўніцтвам Альфрэда Кавальскага-Веруша  (руск.).

У 1903—1904 гадах жыў у Парыжы, пасля чаго пасяліўся ў маёнтку бацькоў у вёсцы Русаковічы Ігуменскага павета (цяпер Пухавіцкі раён Мінскай вобласці Беларусі).

У час Першай сусветнай вайны мастак вымушаны быў пераехаць у Варшаву, дзе і памёр у 1922 годзе.

Творчасць

Юбілейны значок аўтарства Генрыка Вейсенгофа, падораны Эдварду Вайніловічу (1847—1928) сябрамі Мінскага таварыства сельскай гаспадаркі ў 25-ю гадавіну работы ў таварыстве

Творчасць звязана з мастацкім жыццём Беларусі і Польшчы^[6].

Аўтар рэалістычных пейзажаў^[6], якія характарызуюцца лірычным настроем. Ён таксама выступаў, як графік і скульптар.

Заўзяты паляўнічы, Генрых Вейсенгоф неаднаразова адлюстроўваў на сваіх палотнах лясных звяроў і птушак на ўлонні дзікай прыроды. У сядзібе ў Русаковічах трымаў свойскіх медзведзянят, якіх таксама адлюстроўваў у сваіх работах.

Ім была створана серыя ілюстрацый да твораў стрыечнага брата Юзафа Вейсенгофа: зборніка вершаў «Эротыка» (1911) і рамана «Собаль і панна  (польск.)» (1913).

Карціны Вейсенгофа карысталіся поспехам у крытыкаў і гледачоў, неаднаразова былі адзначаны медалямі на выстаўках, у прыватнасці, сярэбраным медалём на выстаўцы ў Парыжы ў 1900 годзе.

Генрык Вейсенгоф быў членам варшаўскага аб’яднання мастакоў «Pro Arte  (польск.)».

Зрабіў эскізы дыплому сельскагаспадарчай і прамысловай выстаўкі ў Мінску ў 1901 годзе.

Выстаўкі

Удзельнік мастацкіх выставак у Пецярбургу (1888, «Транспарт параненых», «Беларускія могілкі. Русаковічы»), Берліне (1891, «Могілкі»), Львове (1891, «Куток у Польным»), Парыжы (1901, «Снег»), Мінску (1916, «Прадчуванне», «Змаганне», «Хмара», «Цішыня», «Беларускія паляўнічыя», «Паляўнічыя з сабакамі»).

Галерэя

• 
  «Поле макаў», каля 1900 г. Нацыянальны музей у Варшаве
• 
  «Таямнічая песня», каля 1920 г. Нацыянальны музей у Варшаве
• 
  «Шляхецкая сцэна. Гісторыя кінжала. Гісторыя ятагана», 1891. Нацыянальны музей у Варшаве
• 
  «Лось на балоце», 1903
• 
  «Зімовы пейзаж». Нацыянальны музей у Варшаве
• 
  «Беларускія могілкі ў Русаковічах», 1889. Нацыянальны музей у Познані
• 
  «Літоўскі двор», каля 1908. На карціне паказана сядзіба ў Русаковічах і свойскія медзведзяняты Генрыка Вейсенгофа. Карціна страчана
• 
  Ілюстрацыя да твора «Собаль і панна» Юзафа Вейсенгофа

Зноскі

1. RKDartists Праверана 23 жніўня 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17299517'></a>
2. Henri or Henryk Weyssenhoff // Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7 Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q217595'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q24255573'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1547776'></a>
3. Henryk Weyssenhoff

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q110250907'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2494649'></a>
4. Henryk Weyssenhoff

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q21518713'></a>
5. Sejm-Wielki.pl — 2002. Праверана 13 снежня 2018.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q93482363'></a>
6. Вейссенгоф Генрих Владиславович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 108. — 737 с.