Генрых Юр’евіч Грыгоніс

Генрых Юр’евіч Грыгоніс (20 мая 1889(1889-05-20), Падбярэззе, Віленская губерня — 4 лістапада 1955(1955-11-04), Мінск) — беларускі акцёр тэатра і кіно. Народны артыст БССР (1941)^[1].

Генрых Грыгоніс
Г. Грыгоніс. Мастак Міхаіл Мацвеевіч Філіповіч. 1927
Імя пры нараджэнні	Генрых Юр’евіч Грыгоніс
Дата нараджэння	20 мая 1889(1889-05-20)
Месца нараджэння	Падбярэззе, Віленскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	4 лістапада 1955(1955-11-04) (66 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларуская ССР, СССР
Месца пахавання	Вайсковыя могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Прафесія	акцёр
Кар’ера	1909—1955
Узнагароды
IMDb	ID 7651748
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Магіла Генрыха Грыгоніса

Нарадзіўся 20 мая 1889 года ў в. Падбярэззе Віленскага павета.

У 1908—1915 гадах працаваў у антрэпрызах на Далёкім Усходзе, у 1917—1919 гадах — у тэатрах Петраграда. У 1919 годзе — у Першым беларускім таварыстве драмы і камедыі (выканаў ролі Пустарэвіча, Старца ў «Паўлінцы» і «Раскіданым гняздзе» Я. Купалы). З 1920 года — у Першым беларускім дзяржаўным тэатры.

Памёр 4 лістапада 1955 года ў Мінску. Пахаваны ў Мінску на Вайсковых могілках.

Творчасць

Г. Грыгоніс у ролі Журдэна

Г. Грыгоніс у ролі Нічыпара

Акцёр яркай сцэнічнай індывідуальнасці; яму былі уласцівы вострая камедыйнасць і лірыка-драматычная афарбоўка роляў. Створаныя ім народныя характары адметныя сакавітым гумарам, нацыянальным каларытам: Даліла («На Купалле» М. Чарота), Каваль («Каваль-ваявода» Е. Міровіча), Мікола («Салавей» З. Бядулі), Анісім («Пагібель воўка» Э. Самуйлёнка), Нічыпар, Сымон Верас («Хто смяецца апошнім», «Пяюць жаваранкі» К. Крапівы). У класічным рэпертуары асаблівы поспех меў у ролі Журдэна («Мешчанін у дваранах» Мальера). Сярод іншых значных роляў: Дзяк («Пісаравы імяніны» У. Галубка), Людавіка («Сабака на сене» Лопэ дэ Вэгі). Здымаўся ў кіно: «Кармялюк», «Хто смяецца апошнім» і інш^[1].

Зноскі

1. Белорусская ССР. Краткая энциклопедия 1982, с. 171.