Ежы Караль Глябовіч

Юрый Мікалаевіч Глябовіч або Ежы Караль Глябовіч (каля 1603 — 18 красавіка 1669, Заслаўе) — дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай.

Ежы Караль Глябовіч
польск.: Jerzy Karol Hlebowicz
Ляліва
15-ы ваявода смаленскі 19 лютага 1643 — 14 жніўня 1653
Папярэднік	Крыштаф Гасеўскі
Пераемнік	Піліп Абуховіч
24-ы ваявода віленскі чэрвень 1668 — 18 красавіка 1669
Папярэднік	Міхал Казімір Радзівіл
Пераемнік	Міхал Казімір Пац
генеральны староста жамойцкі 14 жніўня 1653 — чэрвень 1668
Папярэднік	Януш Радзівіл
Пераемнік	Аляксандр Гіларый Палубінскі
падстолі вялікі літоўскі 27 чэрвеня 1639 — 19 лютага 1643
Папярэднік	Павел Пётр Трызна
Пераемнік	Аляксандр Жыжэмскі
Нараджэнне	1603
Смерць	18 красавіка 1669(1669-04-18)[1][2] Заслаўе, Менскі павет, Менскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае
Род	Глябовічы
Бацька	Мікалай Янавіч Глябовіч
Маці	Марцыбела з Карэцкіх[d]
Жонка	Кацярына з Радзівілаў[d][3][4][…]
Дзеці	Марцыбела Ганна з Глябовічаў[d][5] і Крысціна Барбара з Глябовічаў[d][6]

Біяграфія

Сын Мікалая Глябовіча і Марцэбелы Карэцкай.

У 1633 годзе атрымаў староствы анікштанскае і радашковіцкае. Кар’еру пачаў у чэрвені 1639 годзе атрымаўшы ўрад каралеўскага падчашыя. Таксама ў 1639 годзе атрымаў урад падстолія вялікага літоўскага.

У 1643 годзе прызначаны ваяводам смаленскім. Шмат увагі надаў умацаванню Смаленска, пакінуў з гэтай прычыны палітычныя справы ў Вільні, Кракаве і Варшаве, бо бываў там рэдка. У сакавіку 1644 і 1645 годзе прымаў актыўны ўдзел у пасяджэннях Сената Рэчы Паспалітай. Падчас безкаралеўя прыехаў у Кракаў толькі ў лістападзе, каб прыняць удзел у выбарах і падпісаць элекцыйны дыплом Яна Казіміра Вазы. Падчас каранацыйнага сойму ставіў пытанні абароны Смаленска.

У 1650 годзе ўдзельнічаў у працы створанай у Вільні камісіі па пытаннях фінансавання войска Вялікага Княства Літоўскага. У 1651 годзе быў камісарам пры заключэнні міру з казакамі ў Белай Царкве, а затым у перамовах з казакамі ў 1659 годзе. У 1653 годзе з ваяводства смаленскага прызначаны старостам жамойцкім.

Падчас вайны Расіі з Рэччу Паспалітай 1654—1667 гадоў удзельнічаў у баявых дзеяннях. У 1655 годзе прыняў пратэктарат Швецыі, падпісаў Кейданскую ўнію. Пазней, як камісар удзельнічаў у дыпламатычных і мірных перамовах з Расіяй (1660, 1662, 1664). З 1659 годзе ліставаўся з Багуславам Радзівілам па пытанні ўладанняў апошняга ў Княстве.

У складзе дэлегацыі Рэчы Паспалітай падпісаў Андрусаўскае перамір’е ў студзені 1667 года і, як адзначаюць сучаснікі, сыграў значную ролю ў яго заключэнні. На перамовах трымаўся пазіцыі кампрамісу з Расіяй, хоць з перадачай ёй Смаленска і Дарагабужу губляў значную частку спадчынных уладанняў.

У 1668 годзе, у тым ліку ва ўзнагароду за заключэнне Андрусаўскага перамір’я, Юрый Глябовіч атрымаў ваяводства віленскае.

Сям’я

У 1640 годзе ажаніўся з Кацярынай Радзівіл, дачкой ваяводы віленскага і вялікага гетмана літоўскага Крыштафа Радзівіла.

Юрый Глябовіч — апошні з роду Глябовічаў, меў дзвюх дочак

• Марцыбелу — пазней у шлюбе з князем Марцыянам Агінскім,
• Крысціну — адна з найбагацейшых нявест Княства таго часу, пазней у шлюбе з Казімірам Янам Сапегам. Казімір Ян і Хрысціна вядомы дабрачыннасцю, фундатарствам храмаў розных канфесій, у тым ліку ў 1676 годзе заснавалі дамініканскі кляштар у Заслаўі.