Карнэль Пялікша

Карнэль Ігнатавіч Пялікша (1823, в. Сталовічы — 12 ліпеня (12 сакавіка?) 1872) — адзін з кіраўнікоў паўстання 1863—1864 гадоў.

Карнэль Пялікша
Дата нараджэння	1823[1]
Месца нараджэння	Сталовічы, Навагрудскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Дата смерці	12 ліпеня 1872(1872-07-12)
Месца смерці	Lazarivka[d], Манастырыскі раён, Цярнопальская вобласць, СССР
Альма-матар	Віленскі шляхецкі інстытут
Бітвы/войны	Паўстанне 1863—1864 гадоў
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Навучаўся ў Слуцку, пасля ў дваранскім універсітэце ў Вільні. Меў маёнтак Апчак-Горкі каля Мінска, дзе захоўваў багатую бібліятэку. Заснаваў там школу і шпіталь.

Пад час паўстання з вясны да восені 1863 — грамадзянскі начальнік Менскага ваяводства. Са згоды Кастуся Каліноўскага пасля з’ехаў за мяжу. Царскімі ўладамі завочна прысуджаны да смерці. Маёнтак і ўласнасць канфіскаваная.

Жыў у Францыі, Італіі, Румыніі, Галіцыі.

У 1872 падараваў музею князёў Любамірскіх у Львове габелен Карэліцкай мануфактуры 18 стагоддзя «Бітва пад Славечна», якая цяпер захоўваецца ў гістарычным музеі Львова.

Лічыцца, што яго вобраз скарыстаў Крашэўскі ў сваёй аповесці «Дзівакі» 1853.

Зноскі

1. Kornel Peliksza // Internetowy Polski Słownik Biograficzny

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q96022943'></a>