Кентэрберыйскі сабор

Кентэрберыйскі сабор (англ.: Canterbury Cathedral) — гатычны сабор у Кентэрберы. Афіцыйная назва — Сабор і Мітрапаліцкая Царква Хрыста ў Кентэрберы (Cathedral and Metropolitical Church of Christ at Canterbury). Гэта галоўны англіканскі храм Вялікабрытаніі. Тут размешчана кафедра архібіскупа Кентэрберыйскага.

Славутасць
Кентэрберыйскі сабор
англ.: Canterbury Cathedral
51°16′47″ пн. ш. 1°04′59″ у. д.HGЯO
Краіна	Вялікабрытанія[1]
Месцазнаходжанне	Кентэрберы[1] Сіці-оф-Кентэрберы[d]597?
Канфесія	англіканства
Епархія	Кентэрберыйская дыяцэзія[d]
Архітэктурны стыль	раманскі стыль, англійская готыка, нарманскі стыль[d] і готыка
Архітэктар	Гіём з Санса[d] і Уільям Англійскі[d]
Дата заснавання	VII стагоддзе і 597
Вышыня	72 м або 24 м
Матэрыял	камень[d]
Сайт	canterbury-cathedral.org
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кафедральны сабор, Абацтва Святога Аўгусціна і царква Сент-Марцін у горадзе Кентэрберы*
Canterbury Cathedral, St. Augustine's Abbey, and St. Martin's Church***
Сусветная спадчына ЮНЕСКА
Сабор на паштоўцы канца XIX стагоддзя
Краіна	Вялікабрытанія
Тып	Культурны
Крытэрыі	i, ii, vi
Спасылка	496
Рэгіён***	Еўропа і Паўночная Амерыка
Гісторыя ўключэння
Уключэнне	1988  (12 сесія)
* Міжнародная канвенцыя «ЮНЕСКА» ** Назва ў афіцыйным англ. спісе *** Рэгіён па класіфікацыі ЮНЕСКА

Нароўні з блізкімі абацтвам Cв. Аўгусціна і царквой Cв. Марціна Кентэрберыйскі сабор уваходзіць у спіс Сусветнай спадчыны.

Гісторыя

Па паведамленні Беды Вялебнага, сабор быў заснаваны ў 603 годзе місіянерам Папы Рыгора Вялікага — Аўгусцінам Кентэрберыйскім. Падмуркі закладзенага ім будынка былі адкрыты археолагамі ў 1993 годзе. Храм быў першапачаткова прысвечаны Хрысту Збавіцелю. У сярэдзіне VIII стагоддзя Св. Кутберт прыбудаваў да сабора баптыстэрый.

Пасля нарманскага заваявання парадкам струхлелая царква была перабудавана архібіскупам Ланфранкам у духу нармандскай раманікі. Ансельм Кентэрберыйскі падняў будаўніцтва на новы ўзровень, пра што сведчыць і захаваная да нашых дзён велізарная крыпта.

Цэнтральны неф сабора

У 1174 годзе сабор згарэў. Пры аднаўленні да храма была прыбудавана грандыёзная па тых часах Троіцкая капэла, у якую перанеслі мошчы забітага ў саборы архібіскупа Томаса Бекета. З тых часоў сабор стаў святыняй гэтага мучаніка, штогод прыцягваючы тысячы паломнікаў, якія служылі апорай яго дабрабыту (пра паломнікаў гл. «Кентэрберыйскія апавяданні»).

У XV стагоддзе неф набыў блізкі да сучаснага выгляд («перпендыкулярная готыка»); значна надбудавана была цэнтральная вежа. Паўночна-заходняя вежа ў раманскім стылі ў XVIII стагоддзі пагражала абвальваннем і была разабрана; у 1830-я гады на яе месцы вырасла новае збудаванне, стылізаванае ў духу «перпендыкулярнай» готыкі.

Вакол Кентэрберыйскага сабора раскінуліся два клуатры, манастырскі садок і шматлікія дапаможныя памяшканні рознага часу пабудовы. Пры Св. Дунстане (X стагоддзе) прыход сабора быў рэарганізаваны ў бенедыкцінскае абацтва, якое было секулярызавана пры Генрыху VIII, у 1539 годзе, апошнім у Англіі. Частка прыбудоў была знішчана ў сакавіку 1942 года падчас налёту люфтвафэ, мэтай якога быў сам сабор.

Зноскі

1. archINFORM — 1994. Праверана 31 ліпеня 2018.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q265049'></a>