Крысціна Фернандэс дэ Кіршнер

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Кіршнер.

Крысціна Элізабет Фернандэс дэ Кіршнер (ісп.: Cristina Elisabet Fernández de Kirchner /kɾisˈtina eˈlisaβet ferˈnandes ðe ˈkirʃner/; 19 лютага 1953, горад Ла-Плата, правінцыя Буэнас-Айрэс) — дзяржаўная і палітычная дзяячка Аргенціны, якая стала другой жанчынай — прэзідэнтам Аргенціны (пасля Ісабель Перон) і першай жанчынай — прэзідэнтам Аргенціны ў выніку выбараў.

Крысціна Фернандэс дэ Кіршнер
ісп.: Cristina Fernández de Kirchner
прэзідэнт Аргенціны 10 снежня 2007 — 9 снежня 2015
Папярэднік	Нестар Кіршнер
Пераемнік	Маўрысіа Макры
першая лэдзі / першы джэнтльмен Аргенціны[d] 25 мая 2003 — 10 снежня 2007
член Палаты дэпутатаў Аргенціны[d] 10 снежня 1997 — 10 снежня 2001
член Сената Аргенціны[d] 29 лістапада 1995 — 9 снежня 1997
член Сената Аргенціны[d] 10 снежня 2001 — 9 снежня 2005
член Сената Аргенціны[d] 14 снежня 2005 — 10 снежня 2007
член Сената Аргенціны[d] 10 снежня 2017 — 10 снежня 2019
віцэ-прэзідэнт Аргенціны[d] 10 снежня 2019 — 10 снежня 2023
Папярэднік	Gabriela Michetti[d]
Пераемнік	Вікторыя Вільяруэль
Нараджэнне	19 лютага 1953(1953-02-19)[1][2][…] (72 гады) Tolosa[d], La Plata Partido[d], правінцыя Буэнас-Айрэс, Аргенціна[3]
Муж	Нестар Кіршнер[4]
Дзеці	Máximo Kirchner[d][5][6] і Florencia Kirchner[d]
Веравызнанне	каталіцтва[7]
Партыя	Хустысіялісцкая партыя[8] Фронт за перамогу
Адукацыя	Нацыянальны ўніверсітэт Ла-Платы[d][8][9]
Месца працы	Presidency of the Argentine Nation[d]
Аўтограф
Узнагароды	залаты ключ ад Мадрыда[d] (2009) honorary doctor of the University of International Business and Economics[d] (2010)
Сайт	cfkargentina.com
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Падчас вучобы ва Універсітэце горада Ла-Плата Крысціна Элізабет Фернандэс стала членам універсітэцкай перанісцкай маладзёжнай арганізацыі. Тады ж яна пазнаёмілася з актыўным удзельнікам гэтага руху Нестарам Кіршнерам, за якога выйшла замуж у маі 1975 года.

Пасля ваеннага перавароту 1976 года паслядоўнікі Перона сталі падвяргацца рэпрэсіям. Маладыя муж і жонка прынялі рашэнне часова спыніць палітычную дзейнасць і з’ехалі з Ла-Плата ў Рыа-Гальегас, родны горад Нестара Кіршнера, дзе заснавалі адвакацкую кантору.

З вяртаннем краіны да дэмакратыі муж і жонка Кіршнеры аднавілі палітычную кар’еру і сталі прымаць актыўны ўдзел у дзейнасці Хустысіялісцкай партыі. Нестар Кіршнер у 1991 годзе заняў пасаду губернатара правінцыі Санта-Круз.

Сама Крысціна Кіршнер двойчы (1989 і 1993) была абрана ў Заканадаўчы сход правінцыі Санта-Крус. У перыяд з 1995 года па 2007 год некалькі разоў абіралася ў Нацыянальны Кангрэс Аргенціны. У 2003 годзе яна падтрымала Нестара Кіршнера ў яго выбарчай кампаніі, падчас якой ён перамог у другім туры выбараў і стаў прэзідэнтам краіны.

У 2007 годзе, з набліжэннем канца тэрміну прэзідэнцтва мужа, Крысціна Кіршнер вырашыла балатавацца на прэзідэнцкую пасаду сама, як кандыдат ад кіруючай партыі «Фронт за перамогу». Выбары 28 кастрычніка яна выйграла з 45 % галасоў і з перавагай у 20 % адносна наступнага кандыдата. 23 кастрычніка 2011 года яе пераабралі на другі тэрмін (54,11 % галасоў).

Пасля прэзідэнцтва, у кастрычніку 2017 года, была абрана ў Сенат. З 2019 да 2023 года займала пасаду віцэ-прэзідэнта пры прэзідэнце Альберта Фернандэсе.

6 снежня 2022 года яе прысудзілі да 6 гадоў пазбаўлення волі па абвінавачванні ў карупцыі і забаранілі займаць дзяржаўныя пасады. Аднак, рашэнне не ўступіла ў сілу, паколькі на той момант яна валодала парламенцкай недатыкальнасцю^[10][11].