Казімір Пятровіч Стэцкі

Казімі́р Пятро́віч Стэ́цкі (20 верасня 1905, хутар Пад’ельнік, Барысаўскі павет, Мінская губерня — 16 жніўня 1984) — беларускі рэжысёр. Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР (1965).

Казімір Пятровіч Стэцкі
Род дзейнасці	тэатральны рэжысёр
Дата нараджэння	20 верасня 1905(1905-09-20)
Месца нараджэння	Барысаўскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	16 жніўня 1984(1984-08-16) (78 гадоў)
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Месца працы	Польскі дзяржаўны вандроўны тэатр БССР[d] Магілёўскі абласны тэатр драмы і камедыі імя Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча Баранавіцкі абласны драматычны тэатр
Альма-матар	Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт тэатра, кіно і тэлебачання імя І. К. Карпенкі-Карага (1936)
Узнагароды і прэміі

Біяграфія

Скончыў Кіеўскі інстытут тэатральнага мастацтва ў 1936 годзе. Працаваў у тэатрах Беларусі: Польскім вандроўным (1929—1930), Лепельскім калгасна-саўгасным (1939—1941), Бабруйскім тэатры драмы і камедыі і Баранавіцкім абласным драматычным (1944—1945), Мазырскім ансамблі песні і танца (з 1946), Рэспубліканскім Доме народнай творчасці (з 1947). У 1958—1977 гадах рэжысёр на Рэспубліканскай студыі тэлебачання.

Творчасць

Творчыя рысы найбольш раскрыліся ў жанрах грамадска-палітычнага тэлевяшчання, рэпартажах з месца падзей, тэленарысах. Сярод тэатральных пастановак: «Хто смяецца апошнім» Кандрата Крапівы, «Ірынка» Кузьмы Чорнага, «Не было ні гроша, ды раптам шастак» А. Астроўскага, «Сыночак» М. Меё і М. Энекена (1939—1941), «Урок жыцця» В. Галаўчынера (1945).

Літаратура

• Балыніна Л. І. Стэ́цкі Казімір Пятровіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 238. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).