Канстанцін Фёдаравіч Данькевіч

Канстанцін Фёдаравіч Данькевіч (24 снежня 1905, г. Адэса, Украіна — 26 лютага 1984) — украінскі кампазітар, дырыжор, педагог. Народны артыст СССР (1954).^[1] Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Украіны імя Т. Шаўчэнкі (1978).

Канстанцін Фёдаравіч Данькевіч
укр.: Костянтин Федорович Данькевич
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	11 (24) снежня 1905
Месца нараджэння	Адэса, Адэскі павет, Херсонская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	26 лютага 1984(1984-02-26) (78 гадоў)
Месца смерці	Кіеў, УССР, СССР
Месца пахавання	Байкавыя могілкі
Краіна	Расійская імперыя  СССР
Альма-матар	Адэская нацыянальная музычная акадэмія імя А. В. Няжданавай
Месца працы	Нацыянальная музычная акадэмія Украіны імя Пятра Чайкоўскага
Музычная дзейнасць
Прафесіі	дырыжор, кампазітар, музычны педагог, піяніст, палітык, кінакампазітар
Інструменты	фартэпіяна
Грамадская дзейнасць
Партыя	КПСС
Член у	Саюз кампазітараў СССР[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Канстанцін Фёдаравіч Данькевіч нарадзіўся 11 (24) снежня 1905 года ў Адэсе.^[1]

У 1929 годзе скончыў Адэскі музычна-драматычны інстытут па класах фартэпіяна ў М. І. Рыбіцкай^[2] і кампазіцыі ў В. А. Залатарова, П. І. Малчанава  (руск.) і М. М. Вілінскага  (руск.).^[3] Менавіта М. М. Вілінскі, праслухаўшы гульню таленавітага піяніста студэнта, настаяў на тым, каб той пачаў займацца кампазіцыяй. Пасля заканчэння інстытута іх творчае сяброўства працягвалася на працягу дзесяцігоддзяў.^[4]

З 1929 года выкладаў у Адэскай кансерваторыі (прафесар з 1948, рэктар у 1944—1951). Унёс вялікі ўклад у аднаўленне навучальнай установы пасля вайны. Сярод яго вучняў — Б. В. Аляксеенка  (укр.), К. А. Мяскоў  (руск.), Г. А. Мірэцкі  (укр.) і інш.

У час вайны працаваў ва Упраўленні па справах мастацтваў пры СНК Грузінскай ССР (Тбілісі).

У 1942—1943 гадах — мастацкі кіраўнік Ансамбля песні і скокаў войскаў НКУС Закаўказзя ў Тбілісі.^[2]

У 1953—1969 гадах выкладаў у Кіеўскай кансерваторыі.

У 1956—1967 — старшыня праўлення Саюза кампазітараў Украіны  (руск.).

Дэпутат Вярхоўнага Савета Украінскай ССР 4-6-га скліканняў (1955—1967). Неаднаразова абіраўся дэпутатам Кіеўскага гарсавета  (руск.). Быў членам Савецкага камітэта абароны міру  (руск.), старшынёй праўлення Таварыства румына-савецкага сяброўства, членам Камітэта па Ленінскім і Дзяржаўным прэміям СССР у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры пры СМ СССР.

Памёр 26 лютага 1984 года ў Кіеве. Пахаваны на Байкавых могілках.

Творчасць

Сярод твораў: оперы «Трагедыйная ноч» (1935), «Багдан Хмяльніцкі» (1951), «Назар Стадоля» (1960), балет «Лілея» (1939); 2 сімфоніі; сімфанічная паэма «Тарас Шаўчэнка» (1939), камерныя, харавыя творы, музыка да драматычных спектакляў і кінафільмаў.

Узнагароды

• 1930 — Лаўрэат 1-га Усеўкраінскага конкурсу піяністаў (Харкаў)
• 1941 — Заслужаны дзеяч мастацтваў Украінскай ССР^[5]
• Народны артыст Украінскай ССР
• 1954 — Народны артыст СССР^[1]
• 1978 — Дзяржаўная прэміі Украінскай ССР імя Т. Шаўчэнкі за оперу «Багдан Хмяльніцкі»
• 1960 — Ордэн Леніна
• 1951 — Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга
• Медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
• Медаль «У памяць 1500-годдзя Кіева»

Ушанаванне памяці

• З 1984 года імя К. Данькевіча носіць Адэскае вучылішча мастацтваў і культуры  (укр.).
• У 1985 годзе, у Кіеве на доме па вуліцы Пушкінскай, 21, дзе з 1952 па 1984 год жыў кампазітар, устаноўлена мемарыяльная дошка (бронза; барэльеф; скульптар А. А. Кавалёў  (руск.), архітэктар А. Б. Іванцоў).
• У 1987 годзе ў Кіеве на Траешчыне ў гонар кампазітара названа вуліца.

Зноскі

1. Большая советская энциклопедия. Гл. ред. А. М. Прохоров, 3-е изд. Т. 7. Гоголь — Дебит. 1972. 608 стр., илл.: 44 л. илл. и карт. 1 карта-вкл.
2. Музыкальная энциклопедия. Гл. ред. Ю. В. Келдыш. — Т. 2. Гондольера — Корсов. — 960 стр. с илл. — М.: Советская энциклопедия, 1974.
3. Оперные либретто: Краткое изложение содержания опер. — Т. 1 / Ред.-сост. В. А. Панкратова, Л. В. Полякова. — 4-е изд., испр. и доп. — М.: Музыка, 1978. — 591 с.
4. В. Назаренко. Элегия о Николае Вилинском Архівавана 20 сакавіка 2012. // «День» (Украина), 2008, 23 апреля.
5. ДАНЬКЕВИЧ Константин (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 3 лютага 2012. Праверана 21 лістапада 2011.