Пярэжырская воласць

Пярэжырская воласць — адміністрацыйная адзінка ў складзе Ігуменскага павета Мінскай губерні, існавала да 1924 года. Адміністрацыйны цэнтр — Пярэжыр.

Пярэжырская воласць
Краіна	Расійская імперыя  Польская Рэспубліка Беларуская ССР
Уваходзіць у	Чэрвеньскі павет
Адміністрацыйны цэнтр	Пярэжыр
Дата ўтварэння	1860-я
Дата скасавання	17 ліпеня 1924

Гісторыя

Карта валасцей Мінскай губерні, 1892 г.

Пярэжырская воласць утворана пасля 1861 года. У 1880-х гадах уключала 8 сельскіх грамад (Забалоцкае, Заазерскае, Каралішчавіцкае, Лешніцкае, Пярэжырскае, Сінільскае, Сепінска-Ляскоўскае, Узлянскае), 25 населеных пунктаў (найбуйнешыя — сёлы Пярэжыр, Заазёры, Лешніца, Узляны, вёскі Сіняло, Сінча)^[1].

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай воласць абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Жыхары Пярэжырскай воласці атрымалі пасведчанні Народнага Сакратарыята Беларусі^[2]. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (польск.: Gmina Pereżyry; Ігуменскі павет, Мінская акруга ГУУЗ).

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. Скасавана 17 ліпеня 1924 года ў сувязі з утварэннем Менскай акругі і падзелам на раёны.

Насельніцтва

• 1880-я гады — 6668 жыхароў^[1]
• 1919 год — 10994 жыхары^[3]