Пячоначныя імхі

Пячоначныя імхі, пячоначнікі (Marchantiophyta) — аддзел мохападобных раслін.

Пячоначныя імхі
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Нададдзел:  Мохападобныя Аддзел:  Пячоначныя імхі
Міжнародная навуковая назва
Marchantiophyta Stotler et Stotl.-Crand. (1977), emend. 2003
Сінонімы
Hepaticophyta
Наменклатурны тып
Marchantia L. (1753)
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   846119 NCBI   3195 EOL   6864901 FW   306729; 55925

Апісанне

Слаявінныя або лістасцябловыя расліны памерам ад некалькіх міліметраў да некалькіх сантыметраў. Рызоіды аднаклетачныя, ніткападобныя. Гаметафіт мае слаявінную або лістасцябловую форму разнастайнай будовы. Антэрыдыі акруглыя або прадаўгаватыя, на ножцы. Архегоніі размешчаны на асобных бакавых ці брушных галінках.

Пашырэнне

Пашыраны ўсюды. Падзяляецца на 2 класы: маршанцыевыя імхі (Marchantiopsida) і юнгерманіевыя імхі (Jungermanniopsida). Каля 60 сямействаў, каля 300 родаў, больш за 6 тысяч відаў. На Беларусі каля 85 відаў з 43 родаў, 26 сямействаў. Найбольш вядомыя маршанцыя (Marchantia), рычыя (Riccia), блазія (Blasia), пелія (Monosolenium tenerum), прэйсія (Preissia), рыкардыя (Riccardia), рычыякарпус (Ricciocarpus), юнгерманія (Jungermannia). Растуць пераважна ў вільготных і забалочаных лясах (асабліва ельніках), на кары дрэў, глебе, гнілой драўніне, камянях, на паверхні або ў тоўшчы вады, на агародах і палетках.

Пячоначныя імхі — першасныя глеба- і торфаўтваральнікі, ахоўваюць глебу ад эрозіі; часам — пустазелле.

Літаратура

• Рычкоўскі Г. Ф. Пячоначныя імхі // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 178. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).