Ртуць
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Ртуць (лац.: Hydrargyrum) Hg — хімічны элемент II групы перыядычнай сістэмы; атамны нумар 80. Атамная маса 200,59.
Вадкі метал серабрыстага колеру. Адзіны з металаў, вадкі пры звычайнай тэмпературы. Шчыльнасць 13545,7 кг/м³ (пры тэмпературы 20 °С). Тэмпература плаўлення -38,87 °C, тэмпература кіпення 356,58 °C.
У сухім паветры не акісляецца. Акісляецца азонам і пры тэмпературы звыш 300 °C кіслародам. Добра ўзаемадзейнічае з серай і галагенамі.
Remove ads
Прыродныя крыніцы
66-е месца сярод іншых элементаў па распаўсюджанасці. У зямной кары ўтрымліваецца каля 7·10−6 % ртуці па масе. Асноўны рудны мінерал — кінавар HgS. Радовішчы ў Іспаніі, Украіне, Расіі.
Ртуць, пара і злучэнні ртуці атрутныя. Назапашваюцца ў арганізме, пашкоджваюць нервовую сістэму і парушаюць абмен рэчываў.
Прымяненне
Ртуць выкарыстоўваецца ў прыборах вымярэння ціску (барометры, маноматры, арэометры) і тэмпературы (тэрмометры), для вырабу катодаў пры электрахімічным атрыманні шчолачаў і хлору і інш.
У электратэхніцы — у выключальніках, лямпах дзённага святла, кварцавых лямпах, ігнітронах.
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 415. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0216-4 (Т. 13).
- Химический словарь школьника / Б. Н. Кочергин, Л. Я. Горностаева, В. М. Макаревский, О. С. Аранская. — Мн.: Народная асвета, 1990. — С. 171. — 255 с. — 75 000 экз. — ISBN 5-341-00127-3. (руск.)
- Болсун А. Н. Краткий словарь физических терминов / Сост. А. И. Болсун. — Мн.: Вышэйшая школа, 1979. — С. 298. — 416 с. — 30 000 экз. (руск.)
Спасылкі
- Илья Леенсон Ртуть // Энцыклапедыя «Кругосвет» (руск.)
- РТУТЬ // ХиМиК.ru (руск.)
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads