Сярэдзіна

У пачатку XVIII стагоддзя вёска Сярэдзіна была ў заставе ў Янішэўскага^[3]. Уваходзіла ў склад Менскага павета Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. У сярэдзіне XVIII стагоддзя належала да дамена Шацк, уласнасць Антонія Аскеркі, старасты мазырскага^[4]. У 1789 годзе Антоній Аскерка перадаў у права заставы 2 валокі зямлі ў вёсцы Сярэдзіна, разам з вяскоўцамі Амялянам і Васілём Сарна і іх радзінамі, Феліцыяну і Катарыне з Іздэбскіх Падвысоцкім за 1500 дукатаў^[3].

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 года тэрыторыя апынулася ў складзе Расійскай імперыі, у Ігуменскім павеце Мінскай губерні.

У час сялянскай рэформы 1861 года ў вёсцы Сярэдзіна было 6 гаспадарак, агулам 197 моргаў^[3]. Пасля 1861 года ў Шацкай воласці Ігуменскага павета. Краязнавец Аляксандр Ельскі адзначаў у канцы XIX стагоддзя, што блізкасць жыдоўскага мястэчка Шацк ёсць прычынай п’янства люду^[3].

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (Мінская акруга ГУУЗ).

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі.

24 лістапада 1966 года далучана да вёскі Шацк^[2], цяпер вуліца Сярэдзіна ў Шацку.

Сярэдзіна

Гісторыя

Насельніцтва

Крыніцы

Літаратура

Wikiwand - on