Тэадор Сведберг
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Тэадор Сведберг (шведск.: Theodor Svedberg; 30 жніўня 1884, Вальбу — 26 лютага 1971, Копарберг) — шведскі фізіка-хімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі ў 1926 годзе за яго працу па дысперсным сістэмам.
Remove ads
Біяграфія
У 1907 годзе скончыў Упсальскі ўніверсітэт і працаваў там жа (з 1921 года прафесар). З 1949 года дырэктар інстытута ядзернай хіміі (Інстытут Г. Вернера) у г. Упсала.
Аўтар навуковых прац пераважна па калоіднай хіміі, электрафарэзе, фізікахіміі бялкоў.
Эксперыментальна пацвердзіў (1906) распрацаваную А. Эйнштэйнам і М. Смалухоўскім тэорыю броўнаўскага руху. даказаў рэальнасць існавання малекул.
Прапанаваў метад ультрацэнтрыфугавання для выдалення калоідных часціц з раствораў (1919), у т.л. для седыментацыі бялкоў.
Стварыў першую аналітычную ультрыцэнтрыфугу, якая забяспечвала паскарэнне 5×10³×g (1923).
Вызначыў малекулярную масу і форму малекул бялкоў (1926).
Член Шведскай АН (1912), замежны член АН СССР (1966).
Быў жанаты з Андрэа Андрэен (1888—1972), дзеячкай міжнароднага жаночага дэмакратычнага руху, лаўрэаткай Міжнароднай Сталінскай прэміі «За ўмацаванне міру паміж народамі» (1953).
Remove ads
Навуковыя працы
- Die Existenz der Moleküle, Lpz., 1912
- Colloid chemistry, N. Y., 1924
Зноскі
- The Svedberg // Нацыянальны музей Швецыі — 1792. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- Theodor (The) Svedberg // Brockhaus Enzyklopädie
- The Svedberg // Store norske leksikon — 1978. — ISSN 2464-1480
- The Academic Family Tree — 2005.
- NNDB — 2002.
Літаратура
Спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads