Усевалад Міхайлавіч Рэзнікаў

Усевалад Міхайлавіч Рэ́знікаў^[1] (руск.: Всеволод Михайлович Резников; 10 верасня 1918 — 8 снежня 1997) — вучоны ў галіне арганічнай хіміі, доктар хімічных навук (1972), прафесар (1972). Заслужаны работнік вышэйшай школы БССР.

Усевалад Міхайлавіч Рэзнікаў
Дата нараджэння	10 верасня 1918(1918-09-10)
Месца нараджэння	Харкаў, Харкаўскі павет[d], Харкаўская губерня, Украінская Народная Рэспубліка
Дата смерці	8 снежня 1997(1997-12-08) (79 гадоў)
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	навуковец
Навуковая сфера	арганічная хімія
Месца працы	Харкаўскі політэхнічны інстытут Сібірскі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт[d] Інстытут прыродакарыстання НАН Беларусі Беларускі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктар хімічных навук (1972)
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Харкаўскі політэхнічны інстытут
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Рэзнікаў.

Біяграфія

Нарадзіўся ў Харкаве. Скончыў сярэднюю школу і ў 1941 годзе Харкаўскі хіміка-тэхналагічны інстытут па спецыяльнасці «Тэхналогія арганічных фарбавальнікаў»^[2]. У ліпені 1941 года быў прызваны на службу ў Чырвоную Армію і накіраваны на курсы тэхнікаў Артылерыйскай акадэміі імя Ф. Э. Дзяржынскага^[2]. Пасля вучобы праходзіў службу на артылерыйскай базе Уральскай чыгункі, ваенным заводзе ў горадзе Каўроў, а ў канцы 1942 года, па асабістай просьбе, накіраваны ў дзеючую армію^[2]. Удзельнік баявых дзеянняў у складзе 1319-га стралковага палка 185-й стралковай дывізіі (47-я армія, 1-ы Беларускі фронт)^[3]. Прайшоў шлях да Берліна. Інжынер-капітан^[3]. Дэмабілізаваны 3 мая 1946 года^[3], вярнуўся ў Харкаўскі хіміка-тэхналагічны інстытут і працаваў у ім навуковым супрацоўнікам, потым асістэнтам на кафедры арганічнай хіміі, дзе ў 1954 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю^[2].

У 1955 годзе У. М. Рэзнікаў быў абраны на пасаду дацэнта Сібірскага тэхналагічнага інстытута ў Краснаярску і ў 1956—1962 гадах займаў пасаду загадчыка кафедры тэхналогіі драўніны^[2]. У 1962 годзе ён пераязджае ў Мінск і ўзначальвае аналітычную лабараторыю ў Інстытуце торфу Акадэміі навук БССР^[2]. У 1963—1994 гадах У. М. Рэзнікаў працуе ў Беларускім тэхналагічным інстытуце імя С. М. Кірава. У 1963—1964 гадах загадчык кафедры тэхналогіі драўніны, у 1964—1989 гадах — загадчык кафедры арганічнай хіміі, з 1989 годая — прафесар. У 1975—1981 гадах выконваў абавязкі дэкана факультэта тэхналогіі арганічных рэчываў.

Навуковая дзейнасць

Асноўныя навуковыя працы У. М. Рэзнікава ў галіне тэхналогіі лігніну, вывучэння працэсаў дэлігніфікацыі, хіміі драўніны і працэсаў хімічнай яе перапрацоўкі. Даследаваў хімічную будову і рэакцыйную здольнасць лігніну розных раслін, водарасцей і парод дрэў. Прапанаваў новую тэорыю паходжання лігніну. Займаўся пытаннямі ўдасканалення спосабаў атрымання цэлюлозы. Сааўтар шэрагу патэнтаў.

Сярод апублікаванага:

• Теория перколяционного гидролиза растительного сырья. — М., 1964;
• Методическое руководство и малый практикум по органической химии / В. М. Резников, М. Н. Широкова; БТИ. — Мн.: Вышэйшая школа, 1965.
• Превращения лигнина в нуклеофильных реакциях. — Мн., 1970;
• Реакционная способность лигнина. — М., 1976 (разам з Н. М. Шарыгінай, У. В. Елкіным).

Узнагароды і званні

• 2 ордэны Чырвонай Зоркі (1944, 1945)
• Ордэн Айчыннай вайны 2-й ступені (1985)
• Медаль «За ўзяцце Берліна»
• Медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
• Медаль «За працоўную доблесць»
• Медаль «За працоўную адзнаку»
• Медаль «Ветэран працы»
• Ганаровая грамата Вярхоўнага Савета БССР
• Ганаровыя граматы Міністэрства вышэйшай адукацыі БССР і Беларускага тэхналагічнага інстытута
• 6 знакаў «Пераможца сацыялістычнага спаборніцтва» і знак «Ударнік 10-й пяцігодкі»
• Заслужаны работнік вышэйшай школы БССР

Зноскі

1. БелЭн 2001.
2. Всеволод Михайлович Резников — Учёный и Педагог
3. Резников Всеволод Михайлович (руск.) // Праект Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі «Память народа»