Харытон Сцяпанавіч Гарагляд

Харытон Сцяпанавіч Гарагляд (11 кастрычніка 1898, Стахава, сучасны Столінскі раён, Брэсцкая вобласць — 23 мая 1985) — беларускі вучоны ў галіне агульнай і санітарнай ветэрынарнай медыцыны, спецыяліст па гігіене прадуктаў жывёлагадоўлі^[2]. Акадэмік АН БССР (1950), Акадэміі сельскагаспадарчых навук БССР (1957), заслужаны дзеяч навукі БССР (1949), доктар ветэрынарных навук (1939), прафесар (1939). Удзельнік грамадзянскай вайны^[2].

Харытон Сцяпанавіч Гарагляд
Дата нараджэння	11 (23) кастрычніка 1898
Месца нараджэння	Стахава, Плотніцкая воласць[d], Пінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	23 мая 1985(1985-05-23) (86 гадоў)
Род дзейнасці	ветэрынар, гігіеніст, навуковец, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	ветэрынарыя[1], санітарыя[d], гігіена і навука[1]
Месца працы	Віцебскі ветэрынарны інстытут Інстытут ветэрынарнай медыцыны Паўднёва-Уральскага дзяржаўнага аграрнага ўніверсітэта[d] Навукова-практычны цэнтр НАН Беларусі па жывёлагадоўлі Інстытут эксперыментальнай ветэрынарыі імя С. М. Вышалескага НАНБ
Навуковая ступень	доктар ветэрынарных навук
Навуковае званне	прафесар акадэмік Акадэміі сельскагаспадарчых навук БССР акадэмік Акадэміі навук Беларускай ССР
Альма-матар	Кіеўскі ветэрынарна-заатэхнічны інстытут[d]
Партыя	КПСС
Узнагароды	Залаты медаль імя М. І. Вавілава[d]

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Гарагляд.

Біяграфія

У 1925 годзе скончыў Кіеўскі ветэрынарна-заатэхнічны інстытут^[2]. З 1934 па 1960 год узначальваў кафедру ветэрынарна-санітарнай экспертызы Віцебскага ветэрынарнага інстытута (у 1941—1944 гг. ў Траецкім ветэрынарным інстытуце, Чалябінская вобласць)^[2]. Адначасова ў 1950—1954 гг. — дырэктар НДІ жывёлагадоўлі АН БССР^[2]. З 1956 года загадчык аддзела, намеснік дырэктара, з 1971 (1970^[3]) навуковы кансультант Беларускага НДІ эксперыментальнай ветэрынарыі імя С. М. Вышалескага.

Узнагароджаны Залатым медалём імя М. І. Вавілава.

Навуковая дзейнасць

Х. С. Гарагляд распрацаваў метад ветэрынарна-санітарнай экспертызы і ацэнкі рыбапрадуктаў, тлушчаў і прадуктаў расліннага паходжання^[2]. Распрацаваў апарат для абеззаражвання мяса пры прамысловай перапрацоўцы. Прапанаваў метады вызначэння жоўцевых пігментаў у мясе і альдэгідаў у тлушчах^[2]. Даследаваў эпізааталогію і дыягносціку трыхінелёзу, распрацаваў метад гетэрагеннага донарства ў жывёлагадоўлі^[2].

Бібліяграфія

Сярод апублікаваных прац:

• Болезни и вредители рыб. — М., 1955
• Трихинеллёз сельскохозяйственных животных и его профилактика. — Мн., 1959
• Ветеринарно-санитарная экспертиза с основам технологии продуктов животноводства. — М., 1960 (совм. с В. П. Коряжновым, Я. П. Шлипаковым)
• Ветеринарно-санитарные исследования продуктов животноводства и растениеводства. — Мн., 1962
• Болезни диких животных. — Мн., 1971
• Ветеринарно-санитарная эксспертиза с основами технологии переработки продуктов животноводства. — Л., 1974 (в соавт.)

і інш.

Зноскі

1. Národní autority České republiky Праверана 7 лістапада 2022.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863'></a>
2. Горегляд Харитон Степанович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 162. — 737 с.
3. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т.1 / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1983. — Т. 1. — 575 с. — 10 000 экз.