Чырванашыйны ляляк

Чырванашы́йны ляля́к (Caprimulgus ruficollis) — птушка сямейства Сапраўдныя лялякі, роду Лялякі. Распаўсюджаны ў Еўропе на Іберыйскім (Пірэнейскім) паўвостраве (акрамя паўночна-заходняй частцы) і ў паўночна-заходняй Афрыцы. Падвіды: C. r. ruficollis — Партугалія, Іспанія, Марока, C. r. desertoruna — Марока, Алжыр, Туніс. Залятае на тэрыторыі, набліжаныя да арэалу (Вялікабрытанія, Францыя, Данія, Італія, Мадейра, Лівія, Канарскія астравы, Балеарскія астравы). Зімуе ў Заходняй Афрыцы на поўдзень ад Малі. На Беларусі не адзначаны.

Чырванашыйны ляляк
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Птушкі Падклас:  Нованёбныя Атрад:  Лялякападобныя Сямейства:  Леляковыя Род:  Лялякі Від:  Чырванашыйны ляляк
Міжнародная навуковая назва
Caprimulgus ruficollis Temminck, 1820
Арэал
Гнездавы арэал      Зімовы арэал
Ахоўны статус
Выклікаюць найменшыя асцярогі IUCN 3.1 Least Concern : / 22689875
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   555568 EOL   13986

Caprimulgus ruficollis.

Апісанне

Падобны да звычайнага ляляка, але большы (даўжыня цела 29 — 32 см, размах крылаў 53 — 64 см). Як усе ляляковыя, мае шырокі рот, вялікія вочы і доўгія крылы. Дарослыя шэрыя зверху, з карычнева-аранжавымі, чорнымі і белымі плямамі і стракамі, грудзі і жывот брудна-белыя з тонкімі папярочнымі радамі цёмнай стракатасці. У палёце бачны тры белых плямы на канцах крылаў і белыя канцы рулявых пёраў на баках хваста. Па-над вокам мае светла-шэрае брыво, паміж шыяй і спінай стракатая паласа іржавага колеру. Дымарфізм адсутнічае. Паўночна-афрыканскі падвід C. r. desertorum мае больш блеклая афарбоўка і іншы малюнак першасных махавых пёраў: цёмныя і аранжавыя палоскі прыблізна аднолькавай шырыні, у адрозненне ад тонкіх аранжавых і шырокіх чорных палосак у падвіду ruficollis ^[1]. Актыўны ў прыцемках. Днём знаходзіцца на зямлі, замаскіраваны апярэннем, якое выглядае нібы пакрыты лішаямі сухі сук дрэва альбо сухое лісце; патурбаваны, узлятае з блізкай дыстанцыі. Харчуецца сутонневымі насякомымі, у т.л. молямі. Голас: двухскладовае сухое кукаванне «кукук», якое паўтараецца некалькі разоў і гучыць, як удары па дрэве ^[2] цішэй ці гучней у залежнасці ад павароту галавы птушкі цягам вакалізацыі. Таксама можа рабіць трэск крыламі за спінай (шлюбныя паводзіны).

Біятоп

Сухія ўчасткі голай, пясчанай глебы, пакрытай кустамі і дрэвамі, сухія пагоркі з групамі кустоў, сасновыя бары, а таксама лясы з коркавых дубоў, эўкаліптаў, аліўкавыя сады, густыя зараснікі, паўпустыні. Ніколі на зусім бяздрэўных тэрыторыях або стэпах. У гарах Сьерра-Невада даходзіць да 1500 м в.у.м.

Гняздо

Ямка без высцілкі пад прыкрыццем расліннасці. Два яйкі з аднолькавымі канцамі, крыху падоўжаныя, светла-шэрыя, з папялістымі, светла- ды жоўта-карычневымі плямамі, размешчанымі як на мармуры. Памеры 32х23 мм.