Дзяніс Мікалаевіч Шчарбіцкі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Шчарбіцкі.

Дзяніс Шчарбіцкі (нар. 14 красавіка 1996, Мінск) — беларускі футбаліст, брамнік расійскага клуба «Урал» з Екацярынбурга.

Дзяніс Шчарбіцкі
Агульная інфармацыя
Поўнае імя	Дзяніс Мікалаевіч Шчарбіцкі
Нарадзіўся	14 красавіка 1996(1996-04-14)[1][2] (29 гадоў) Мінск, Беларусь
Грамадзянства	Беларусь
Рост	197 см
Вага	92 кг[3]
Пазіцыя	брамнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб	Урал
Нумар	77
Клубная кар’ера[* 1]
2014—2022 БАТЭ (Барысаў) 80 (-54) 2023— Урал (Екацярынбург) 0 (0)
Нацыянальная зборная[* 2]
2012—2013 Беларусь (да 17) 5 (-14) 2015—2018 Беларусь (да 21) 16 (-21) 2018 Беларусь 1 (-2)
Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 24 студзеня 2024. Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 16 кастрычніка 2018

Клубная кар’ера

Выхаванец дзіцячай школы мінскага МТЗ-РІПА, пазней трапіў у структуру барысаўскага БАТЭ. З 2014 года пачаў выступаць за дубль, таксама ў 2014 і 2015 гадах выступаў за барысаўскі клуб у Юніёрскай лізе УЕФА.

З 2015 года пачаў прыцягвацца да асноўнай каманды. 7 ліпеня 2016 года дэбютаваў у аснове БАТЭ ў матчы Вышэйшай лігі супраць «Іслачы» (3:1). Да канца сезона 2016 згуляў яшчэ ў чатырох матчах чэмпіянату. У верасні 2016 года падпісаў новы кантракт з БАТЭ^[4].

У сезоне 2017 стаў асноўным брамнікам БАТЭ, правёў за каманду 23 матчы ў чэмпіянаце Беларусі, 4 у Лізе чэмпіёнаў і 8 у Лізе Еўропы. Па выніках сезона 2017 быў прызнаны найлепшым брамнікам чэмпіянату Беларусі. У студзені 2019 года падоўжыў кантракт з барысаўчанамі^[5]. Пачынаў сезон 2019 у якасці асноўнага брамніка, аднак у чэрвені атрымаў траўму і да канца года на полі не з’яўляўся. Траўмы пераследавалі футбаліста і ў наступныя гады: у сезоне 2020 чаргаваўся з Антонам Чычканам, а ў 2021 годзе ўвогуле не з’яўляўся на полі.

У лютым 2022 года яшчэ на год падоўжыў пагадненне з БАТЭ^[6]. Толькі з лета пачаў пачаў трапляць у заяўку каманды на матчы, у сезоне 2022 правёў дзве гульні ў Вышэйшай лізе. У пачатку 2023 года з-за забароны Міністэрства спорту і турызму не трапіў у заяўку БАТЭ на сезон і не ўдзельнічаў у афіцыйных матчах.

У ліпені 2023 года перайшоў у екацярынбургскі «Урал»^[7]. У студзені 2024 года падпісаў новы доўгатэрміновы кантракт з клубам^[8].

Міжнародная кар’ера

У 2012—2013 гадах гуляў за юнацкую зборную Беларусі ў кваліфікацыі чэмпіянату Еўропы.

17 студзеня 2015 года дэбютаваў у моладзевай зборнай Беларусі, выйшаўшы на замену ў канцы матча супраць Эстоніі на Кубку Садружнасці ў Санкт-Пецярбургу. Пазней стаў асноўным брамнікам моладзевай зборнай.

9 чэрвеня 2018 года дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі, адгуляўшы ўсе 90 хвілін у таварыскім матчы супраць Фінляндыі (0:2).

Дасягненні

• 01 Чэмпіён Беларусі (3): 2016, 2017, 2018
• 02 Сярэбраны прызёр чэмпіянату Беларусі (2): 2019, 2020
• 03 Бронзавы прызёр чэмпіянату Беларусі: 2022
• Уладальнік Кубка Беларусі: 2020
• Уладальнік Суперкубка Беларусі: 2017
• Найлепшы брамнік чэмпіянату Беларусі: 2017
• У спісе 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі (2): 2017, 2018

Статыстыка выступленняў

Сезон	Дывізіён	Клуб	Краіна	Матчы	Галы
2013	дубль	БАТЭ		0	0
2014	дубль	БАТЭ		6	−6
2015	дубль	БАТЭ		3	−3
2016	Д1	БАТЭ		5	−3
2017	Д1	БАТЭ		23	−12
2018	Д1	БАТЭ		26	−18
2019	Д1	БАТЭ		10	−3
2020	Д1	БАТЭ		14	−15
2021	Д1	БАТЭ		0	0
2022	Д1	БАТЭ		2	−3

Грамадзянская пазіцыя

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі^[9].