Канстанцін Сцяпанавіч Сербіновіч

Канстанцін Сцяпанавіч Сербіновіч (1797^[2] — 1874) — тайны саветнік; ганаровы член Пецярбургскай Акадэміі Навук (1841).

Канстанцін Сцяпанавіч Сербіновіч
Дата нараджэння	1797
Месца нараджэння	Вільня, Віленскі павет, Расійская імперыя
Дата смерці	18 лютага (2 сакавіка) 1874[1]
Месца пахавання	Смаленскія праваслаўныя могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя
Род дзейнасці	пісьменнік, мемуарыст
Месца працы	Калегія замежных спраў[d] Пецярбургскі цэнзурны камітэт[d] Журнал Министерства народного просвещения Міністэрства народнай асветы Расійскай імперыі[d]
Альма-матар	Полацкая езуіцкая акадэмія
Партыя	Пецярбургская акадэмія навук
Член у	Q21640420? археаграфічная камісія[d] Free Society of Lovers of Literature, Science, and the Arts[d]
Узнагароды

Скончыў курс Полацкай езуіцкай акадэміі і ў 1818 годзе прыехаў у Санкт-Пецярбург, дзе паступіў у Калегію замежных спраў. Пасля Сербіновіч служыў у Дэпартаменце духоўных спраў (з 1820), быў цэнзарам Галоўнага цэнзурнага камітэта (1826—1830)^[3]. У 1826 годзе быў залучаны «Камісіяй для росшукаў пра зламысныя таварыствы», якая расследавала справу дзекабрыстаў — для перакладаў дакументаў з польскай мовы. З 1833 па 1856 гады рэдагаваў Часопіс Міністэрства Народнай Асветы і адначасова ў 1836—1853 гадах^[4] быў дырэктарам канцылярыі обер-пракурора Свяцейшага Сінода; з 1856 года — член Галоўнага Праўлення вучылішч, з 1857 года — дырэктар Духоўна-Навучальнага Упраўлення пры Свяцейшым Сінодзе; з 1859 года — член Камісіі прашэнняў.

Сербіновіч быў у сяброўскіх адносінах з М. М. Карамзіным (перакладаў на французскую мову яго «Гісторыю Дзяржавы Расійскай»^[5]), пра якога пакінуў цікавыя ўспаміны («Руская Даўніна», 1874, том XI); разам з Д. М. Блудавым падрыхтоўваў па чарнавіках Карамзіна да выдання XII-ы том «Гісторыі Дзяржавы Расійскай». Быў знаёмы з А. І. Тургеневым; цікавыя лісты да якога былі надрукаваны ў «Рускай Даўніне» (1881, тамы XXI і XXXII; 1882, том XXXIV). У «Рускай Даўніне» за 1899 год былі надрукаваны яго «Успаміны» пра А. С. Шышкова.

Сербіновіч быў выдаўцом і рэдактарам выдання твораў В. А. Жукоўскага (1857).

Член Пецярбургскай Акадэміі Навук (з 1839; з 1841 г. — ганаровы член); Археаграфічнай камісіі, Вольнага таварыства аматараў славеснасці, навук і мастацтваў (абраны 13 верасня 1823 года). Кавалер ордэнаў Аляксандра Неўскага, Уладзіміра 2-й ступені і інш.

Пахаваны на Смаленскіх праваслаўных могілках.

Зноскі

1. Русские писатели 1800—1917: Биографический словарь / пад рэд. P. Nikolayev — М.: 2007. — Т. 5: П—С. — С. 587–589. — 800 с.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q107344250'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4320172'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4400646'></a>
2. У слоўніку Полаўцава год нараджэння даецца неакрэслена — каля 1795; у Чарэйскага — 1796; у ІС АРАН — 1797 або 1798.
3. А. С. Пушкін лютым 1830 года пісаў да К. М. Бараздзіна: «Издателям „Литературной газеты“ вместо К. С. Сербиновича дали недавно в цензоры профессора Щеглова…».
4. Канцелярия обер-прокурора Святейшего Синода Архівавана 4 сакавіка 2016.
5. ІС АРАН