Мікалай Іванавіч Байрачны

Мікалай Іванавіч Байрачны (нар. 22 снежня 1950, г. Баку) — беларускі мастак дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва^[1].

Мікалай Іванавіч Байрачны
Дата нараджэння	22 снежня 1950(1950-12-22) (74 гады)
Месца нараджэння	Баку, Азербайджанская ССР, СССР
Жанр	кераміка, станковая скульптура, кніжная графіка і мультыплікацыя
Вучоба	Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў
Уплыў	Міхаіл Веніямінавіч Бяляеў
Член у	Беларускі саюз мастакоў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Байрачны.

Біяграфія

Нарадзіліся 22 снежня 1950 года ў Баку. Скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут у 1976 годзе. Вучыўся ў М. Бяляева, Т. Паражняка. Удзельнік мастацкіх выставак з 1974 года^[1].

Член Беларускага саюза мастакоў з 1980 года. Жыве ў г. Мінску^[1].

Творчасць

Працуе ў галінах керамікі, станковай скульптуры, кніжнай ілюстрацыі, мультыплікацыі. Асноўныя творы: дэкаратыўныя кампазіцыі «Гарачы вецер» (1982), «Ганчар» (1978), «Сентыментальная гісторыя» (1985), «Каралі і дамы», «Пераможца» (1992), «У самы поўдзень», «Пакуль зямля яшчэ круціцца» (1993), «Куды ідзеш?»; дэкаратыўнае скульптурнае афармленне інтэр’ераў Рускага драматычнага тэатра імя М. Горкага, Палаца піянераў, рэстарана «Планета» (усе ў Мінску), рэстарана «Бярэзіна» ў г. Барысаве^[2], кафэ «Батлейка» (сумесна з В. Прыешкіным)^[2]; бронзавы помнік усім ахвярам кахання (Муму) у г. Анфлёр (Францыя); ілюстрацыі да кніг беларускіх і замежных пісьменнікаў; мультфільмы «Хто?» (1986), «Асенні фатограф», «Пасля прылёту марсіян», «Мая мама Чараўніца» (1990)^[2].

Яшчэ адзін бок таленту М. Байрачнага – «касцюмныя лялькі», якія ён стварае разам са сваёй жонкай – архітэктарам А. Байрачнай. Гэта абсалютна новы для беларускага мастацтва від творчасці, які не мае аналагаў. Сямідзесяцісантыметровай вышыні лялькі-статуі ў натуральнай вопратцы з тканіны з мноствам каштоўных і гістарычна дакладных аксесуараў, выкананыя М. і А. Байрачнымі, экспануюцца на шматлікіх тэматычных мастацкіх выстаўках. У 2009 г. М. Байрачным створаны з бронзы скульптурныя выявы тэатральных лялек для ўпрыгажэння фае Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра оперы і балета. Гэта метровыя выявы скрыпача, віяланчэліста, дамы і кавалера з французскага балета ў пышных барочных касцюмах, размешчаныя ў фае тэатра на спецыяльных тумбах^[2].

Творы знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі, Музеі сучанага выяўленчага мастацтва ў Мінску, музеі Акадэміі мастацтваў Расіі^[1].

Сям'я

У шлюбе з архітэктаркай А. Байрачнай^[2].