Нінэль Іванаўна Аладава

Нінэль Іванаўна Ала́дава (12 чэрвеня 1934, Менск — 18 верасня 2021) — беларускі архітэктар, спецыялістка ў вобласці інтэр’еру і мэблі, тэарэтык і педагог. Кандыдат архітэктуры (1972). Ганаровы мэбельшчык Беларусі (2008). Дзеючы член Беларускай акадэміі архітэктуры (2004), правадзейны член Беларускага аб’яднання архітэктараў і дзеячаў будаўнічых навук (2000).

Нінэль Іванаўна Аладава
Дата нараджэння	12 чэрвеня 1934(1934-06-12)
Месца нараджэння	Менск, Беларуская ССР, СССР
Дата смерці	18 верасня 2021(2021-09-18)[1] (87 гадоў)
Грамадзянства	Беларусь
Альма-матар	БПІ (1958)
Месца працы	Белдзіпрасельбуд Белдзяржпраект Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў
Навуковая ступень	кандыдат архітэктуры (1972)
Член у	Беларускі саюз архітэктараў Беларуская акадэмія архітэктуры
Узнагароды	Ганаровая грамата Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь (2004)

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Аладава.

Біяграфія

Нарадзілася 12 чэрвеня 1934 года ў Менску.

Скончыла ў 1958 годзе БПІ. У 1958—1959 гадах архітэктар у інстытуце «Белдзіпрасельбуд», у 1959—1969 гадах працавала ў інстытуце «Белдзяржпраект» (архітэктар, старшы архітэктар, кіраўнік групы інстытута), дзе выканала шэраг значных праектаў для будаўніцтва ў Мінску і Мінскай вобласці. З 1969 года член Беларускага саюза архітэктараў. Аспірант пры Інстытуце будаўніцтва і архітэктуры Дзяржбуда БССР (1969—1972)^[2].

З 1971^[3] ці 1972^[2] года выкладала на кафедры «Інтэр’ер і абсталяванне» Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў (старшы выкладчык, дацэнт (1978), загадчыца кафедрай, прафесар)^[2].

Сярод яе вучняў — загадчык кафедры «Інтэр’ер і абсталяванне» Міхаіл Рыгоравіч Шыкаў, дацэнты Роберт Мацвеевіч Клімін і Алег Васілевіч Крывёнак, заслужаны работнік прамысловасці Беларусі Макарэвіч, мастак Валерый Паўлавіч Чайка, протаіерэі Фёдар Поўны (настаяцель Мінскага Дома міласэрнасці) і Дзмітрый Башко (ЗША)^[2].

Памерла 18 верасня 2021 года^[4].

Творчасць

Аўтар шэрагу ажыццёўленых праектаў, у т.л. будынка НДІ аховы раслін у г.п. Прылукі Мінскага раёна (1960, у аўтарскім калектыве)^[3], расшырэння галоўнага корпуса НАН (1965)^[2], Цэнтральная дзіцячая спартшкола (1968) у Мінску, галоўны корпус санаторыя «Крыніца» ў г.п. Ждановічы Мінскага раёна (1966)^[3], інтэр’еры бібліятэкі імя Леніна (1965), інтэр’еры Палаца культуры МТЗ (1985)^[2].

Аўтар публікацый па архітэктуры, у т.л. кнігі «Рэкамендацыі па арганізацыі інтэр’ераў гандлёвых зал крам» (Мінск, 1971)^[3].

Узнагароды

Лаўрэат 4-га нацыянальнага фестывалю архітэктуры (2005). Дыпламант Сусветнага трыенале ў Сафіі (2000). Узнагароджана ганаровай граматай Савета Міністраў Беларусі (2004), граматамі Міністэрстваў, грамадскіх арганізацый і БДАМ.

Сям’я

Была ў шлюбе з архітэктарам Вальменам Мікалаевічам Аладавым (1930—2021), мела двух сыноў — Вадзіма (нар. 1965) і Андрэя (нар. 25 снежня 1958). Вадзім — мастак, працуе ў Германіі^[5], Андрэй — фізік, працуе старшым навуковым супрацоўнікам у ФДБУН «Навукова-тэхналагічны цэнтр мікраэлектронікі і субмікронных гетэраструктур РАН»^[6].

Бібліяграфія

Аўтар больш за 30 навуковых публікацый, у т.л. 8 кніг:

• «Рекомендации по организации торговых залов магазинов». — Мн: Полымя, 1971. — 48 с:;
• «Наша квартира». Мн. / Ростов на Дону: Мег-Феникс, 1999. — 263 с.;
• «Наша квартира». Мн/Ростов на Дону: Мег-Феникс, 2002. — 297 с.;
• История интерьера и мебели. Учебник для ВУЗов. — Мн.: Технопринт, 2002, — 284 с.;
• «История интерьера и мебели». Ростов на Дону: Мег-Феникс, 2004. — 400 с.

Зноскі

1. Беларуская Вікіпедыя — 2007.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q122311452'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q877583'></a>
2. Аладова Нинель Ивановна // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)
3. Аладова Нинель Ивановна // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
4. Белорусский союз архитекторов (руск.). facebook.com (20 верасня 2021). Архівавана з першакрыніцы 31-10-2021. Праверана 31-10-2021.
5. Вадим Аладов. «Люди и манекены» Архівавана 11 снежня 2016.
6. Потенциальная опасность освещения светодиодами для глаз детей и подростков Архівавана 13 красавіка 2021.